Viners to the end

H. 27

Marit Pov.

Ik trek mijn witte nike gympen aan en wacht tot de rest klaar is om te gaan naar het centrum. Met de rest bedoel ik,Cameron,Hayes, Sterre, Matthew, Lucy, Juliëtte, Gilinsky en Carter. Want Cameron wilde shoppen, dus okee. Gelukkig is het lekker weer en wonen we niet zo ver van het centrum af.

Na ongeveer een kwartiertje lopen we naar het winkelcentrum en gelukkig worden we nog niet herkend. Misschien komt het omdat sommige van ons een zonnebril dragen, waaronder ik, of doordat het niet zo druk is. We lopen een paar winkels binnen en kijken wat rond, maar de meeste winkels zijn tot nu toe winkels met jongenskleren en daar ga ik dus mooi niet kijken, want ja ik ben een meisje. Na een paar winkels komen we bij een winkel met meisjeskleren. Ik glimlach even en kijk rond.

Ik loop naar een mintgroen blousje en besluit hem te passen. Ik pak de goede maat en loop naar de pashokjes. Ik pas hem en kijk in de spiegel. Hij zit echt heel lekker dus ik besluit hem te kopen. Ik glimlach even en kijk naar het prijskaartje. €27,50. Staat erop. Ik loop naar de kassa en pak mijn pinpas om te pinnen. Het blousje word in een tasje gestopt en ik pak het tasje aan. Daarna loop ik tevreden terug naar het groepje en glimlach ik even.

Een uur ofzo later lopen we een schoenenwinkel in, omdat ik zo nodig witte adidas Superstars wilde kopen. Ik pak mijn maat en pas ze, en vervolgens koop ik ze. Glimlachend loop ik naar huis met de rest van de groep.

Matthew doet de deur open, en ik ren meteen naar mijn kamer. Ik leg mijn spullen neer en plof op mijn bed met mijn telefoon en ga wat appen en op Twitter. Ik beantwoord wat fans maar mijn ogen blijven hangen op de haat. Niet naar kijken, ze zijn gewoon jaloers zeg ik een paar keer in mijn hoofd. Maar op een of andere manier geloof ik mezelf niet. Ik zucht even en kijk weer naar de positieve tweets. Tot ik een appje krijg van mijn moeder. Ik glimlach even blij en klik het appje meteen aan

Appgesprek Mama en Mij
Mam💗: Hoi schat, hoe gaat het met je en met je vriendinnen?
Ik: Heel goed, soms hebben we een kleine ruzie met de jongens die hier wonen maar meestal gaat het wel goed.
Mam💗: Dat is mooi schat, kan ik een keertje langskomen met je vader en Luke?
Ik: Natuurlijk, ik zou het wel moeten overleggen met de rest
Ik: Hoe gaat het met Luke?
Mam💗: Goed, wil je hem anders even spreken? Want dan bel ik je wel even
Ik: Graag!

Ik glimlach en sluit whatsapp af terwijl ik de trap af loop. Niet veel later gaat mijn ringtone en neem ik op. Ik zet hem op luidspreker want yolo en loop naar de keuken, voor iets te eten. 'Hoi Marit' Hoor je de stem van Luke zeggen, waardoor ik zachtjes lach. Luke is mijn broertje, van net 9 jaar. 'Heyy Luke, hoe is het met je?' Vraag ik terwijl ik een banaan pak. 'Goed! Alleen mijn juf van school is stom' Zegt hij duidelijk mokkend aan zijn stem te horen. 'Vertel mij wat, maar dat komt wel goed hoor' Stel ik hem gerust. Hij lacht even. 'Ik waarschuw je alvast, ik moet door de woonkamer lopen om naar de tuin te komen' Waarschuw ik. 'Oké' Is zijn antwoord. Ik lach even en loop dan de woonkamer in, waar het opzich best rustig is, vergeleken met normaal. Ik loop de tuin in en snuif de buitenlucht even op. Ik ga zitten op het gras en grinnik even. 'Maar waarom waarschuwde je me?' Vraagt Luke. 'Normaal zijn daar heel veel drukke mensen maar die zie je nog wel een keer' 'Marit ik moet gaan, doei zussiee ik hou van je' Ik lach even. 'Doei Lukey ik ook van jou' En met die woorden hang ik op.

A/N Heii Marit hier, damn wat had ik weinig inspiratie vandaag. Dus moeten jullie het doen met dit. Maar even een vraagje, wie van jullie moet al naar school en wie heeft nog vakantie?

xxx Marit