23.BÖLÜM

8.3K 305 31
                                    

23.BÖLÜM

"Sen bilmiyorsun ama çok uzun bir süredir hayatımdasın.Tabii ki bu benim tarafımda böyle. Senin bundan haberin bile yoktu. Ama bugün seninle geçirdiğim vakitten sonra ben senin de beni hayatına almanı istiyorum."

Duyduklarım karşısında donup kalmıştım. Ard arda yaşadıklarım beni şok etmişti. Önce Turan şimdi Alkın...

"Ne?" diyebildim sadece.

"Sadece dinle lütfen şu an birşey söyleme." Sesi yalvarır gibi geliyordu ama içimden aslında acele etmeden anlamaya çalışmamı istediğini biliyordum.

"Alkın dediklerini anlayamıyorum."

Gerçekten anlayamıyordum.

"Anlayamadığını tahmin ediyorum Aydan ama biraz düşünürsen hissettiklerimi anlarsın," dedi. Sesi umutsuz çıkmıştı. Devam etti kendini anlatmaya, "Senin için çok ani olduğunu tahmin ediyorum. Bende sana bu kadar çabuk açılmayı planlamıyordum. Ama birlikte geçirdiğimiz birkaç saat seni artık uzağımda değil yakınımda istediğimi farketmemi sağladı. Seni uzaktan değil gözlerinin içine bakarak sevmek istiyorum."

"Sevmek mi?" diyebildim.

"Evet," dedi.

"Ben seni zaten seviyordum ama artık yanında olup bunu sana göstermek senin de beni tanıyıp sevmeni sağlamak istiyorum."

"Aydan, lütfen bana bir şans ver." Söyledikleri kafamda yankılanıyordu. Şu an duyduklarım gerçek miydi?

Buna nasıl inanabilirdim?

"Kapatıyorum," diyebildim sadece ve itirazını duymamak için telefonu hemen kapattım.

Bugün yaşadıklarım gerçek olamazdı. Önce Turan şimdi de Alkın. İkisine karşıda hiçbirşey hissetmiyordum. Alkın'la buluşmam Turan yüzündendi. Onu kaybetmek istemiyordum. Neden yapmıştı? Bu kadar zamandır içinde saklamıştı şimdi neden anlatmıştı? Başıma saplanan inanılmaz ağrı gözlerimin kapanmasına neden oluyordu. Düşünmemeliydim daha fazla.

Yatağıma uzanıp gözlerimi kapattım. Bir süre yatağımda uykusuzlukla cebelleşerek, aklımdakilerin beynimi kendine esir etmesiyle uğraşarak dönüp durdum. Sonra uyuya kalmışım...

Annemin sesiyle gözlerimi açtığımda saat çoktan dokuz olmuştu bile. Hemen yataktan kalkarak banyoya gittim ve elimi yüzümü yıkayarak üzerimi değiştirdim.

Aşağı indiğimde herkes masadaki yerini almıştı. Hiçbir şey belli etmemeye çalışarak herkese "Günaydın," dedim ve yerime oturdum. Annem, teyzem ve kuzenim cevap vermesine rağmen arkadaşım ne yüzüme bakmış ne de cevap vermişti. Fazla üzerinde durmadan sohbet ediyor sanki dün hiçbir şey yaşanmamış gibi davranıyordum. Kahvaltımızı bitirdiğimiz sırada hiç konuşmayan Turan kafasını kaldırarak önce bana daha sonra da kuzenime baktı.

"Nida." Derin bir soluğu içine çektikten sonra konuşmaya devam etti. "Biraz konuşabilir miyiz?"

Nida, elindeki çatalı tabağının üzerine bırakırken ağzına atmış olduğu yudumunu hızlıca yutarak sordu. "Tabii. Ne hakkında?"

"Önemli bir konu."

Bakışlarım Turan ve Nida arasında mekik dokurken hızlı bir hamleyle kendimi öne attım. Bu konuşmayı ne yapıp edip engellemeliydim. Bunun ucunun bana dokunmasını hiç mi hiç istemiyordum.

BİR PARÇA AŞKHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin