BİR PARÇA AŞK

81.BÖLÜM

81.BÖLÜM

"Benimle oyun oynama seni bulmam 10 dakikamı alır. Tamam madem kabul etmiyorsun ben de oraya geliyorum şu senin kimsenin bilmediğini sandığın evine."

Bu duyduklarım karşısında ağzım bir karış açık kalmıştı. Nasıl her şeyi bilebilirdi? Ben bile Turan'ın bu evini bilmezken Alkın nasıl biliyordu? Bu artık beni korkutmaya başlamıştı. Oysa arkadaşım oldukça sakindi.

"İşte bu, evimi biliyorsan Aydan'ın benimle olmadığını da biliyor olmalısın öyle değil mi?"

Bu soğukkanlı cevap karşısında kocamın sesi kesildi. Şu an ne düşündüğünü tahmin edemesem de Turan'a inanmış olma ihtimali için dua ediyordum.

"Benimle oynama Turan. Aydan orada ise hemen telefona ver. Sadece neden evden gittiğini ondan duymak istiyorum."

Sesi az öncekinin aksine çok daha sakindi. Yine de Turan'ın bu yemi yutmamasını umuyordum. Nasıl bir insan aniden bu kadar sakinleşebilirdi? Hele ki bu kişi Alkın'sa. Korku dolu bakışlarım arkadaşımla birleştiğinde bütün bedenime hakim olan bu güven kendimi hiçbir şey söylemeden koltuğa bırakmamı sağladı.

"Gel konuşalım Alkın. Sakin ol ve ikimiz içinde çok önemli olan kişi hakkında konuşalım. Ben inanıyorum sende onun üzülmesini istemiyorsun. Ne dersin?"

Arkadaşımın bu söyledikleri beni şok etmişti. Ben kocamı inandırıp uzaklaştırmasını beklerken o buraya benim olduğum yere çağırıyordu. Ses çıkarmadan sadece dudaklarımı oynatarak "ne yapıyorsun?" dedim. Gülümsedi ve işaret parmağını dudaklarına götürerek susmamı istedi ve aynı sessizlikle cevap verdi "bana güven." Tabii ki ona güveniyordum ama bu Alkın'dan çekinmediğim anlamına gelmiyordu. Bu arada karşıdan gelen kocamın sesi düşüncelerimden sıyrılmama sebep oldu.

"Tamam şu an olduğun yere mi geleyim, başka yerde mi buluşmak istersin?"

"Buraya gel daha rahat konuşuruz," bunu söylerken bir şeyler düşündüğü belliydi Turan'ın ve ben o ne yaparsa kabul etmeye hazırdım.

"Hemen yola çıkıyorum" dedi Alkın telefonu kapatmadan hemen önce.

Boş bakışlarımın hedefinde olan arkadaşım gülüşünü yüzünden hiç silmeden yavaşça yanıma sokuldu ve sımsıkı sarıldı. Bu beklediğim bir hareket olmamasına rağmen ihtiyacım olan şeydi. Ona karşılık vermesem de bu anın keyfini çıkardım.

Aradan geçen çok da uzun olmayan o zaman sonrasında ki bana günler gibi gelmişti zil sesi kocamın gelişini haber veriyordu. Onu bu kadar sürede bile özlemiştim. Kalbim boğazımda atmaya başlamıştı. Bu korku mu? Yoksa heyecan mıydı?

Hafifçe başımı üst katın basamaklarının başından uzattım. Aşağıyı tam göremesem de Alkın'ın sesini duyuyordum. İçeri girer girmez bağırmaya başlamıştı.

"Aydan nerede ?"

"Hoş geldin ve lütfen sakin olup otur."

Tüm sakinliği ile söylemişti bunları Turan. Kulak kabarttığımda kocamdan bir cevap gelmediğini fark ettim. Kısa süren bir sessizliğin ardından tekrar Alkın konuştu.

"Bak Turan Aydan'ı korumak istediğini ve bunun için onu sakladığını biliyorum. Ama kimden ve neden saklanıyor onu anlamıyorum. Benimle konuşmadan neden saklandı? Neden beni terk etti? Bana bunları açık açık anlatmak zorunda. Hakkı yok bana bunu yapmaya."

Sözleri yaptığımı sorgulamama neden olmuştu. Geri çekilerek duvara yaslandım ve gözlerimi kapatarak söylediklerini tekrar aklımdan geçirdim. Neden konuşmadan kaçmıştım? Belki onun karşısına geçsem, amcasının anlattıklarını söylesem beni sevip sevmediğini sorsam her şey daha farklı olur muydu? Peki bana gerçeği söyler miydi? Nasıl emin olabilirdim?