BİR PARÇA AŞK

59.BÖLÜM

59.BÖLÜM

Yanıma yaklaşarak elini uzattı. Gözlerimi gözlerinden ayırmadan uzattığı o sıcacık eli tuttum. Beni kendine çekerek bir elini belime koydu ve kulağıma eğilerek arsızca fısıldadı,

"Şimdi daha da emin oldum bir an önce evlenmemiz gerektiğine. İnanılmazsın. Sanki her an uyanacağım bir rüya gibi. Bu yüzden uyanmadan benim olmalısın. Seni seviyorum."

"Seni kaybetmekten korkuyorum sevgilim. Sonsuza kadar evimde yanımda olmalısın."

Geri çekilerek omzuna fazla sert olmayacak şekilde vurdum.

"Sen çok terbiyesiz olmaya başladın." Bunu söylerken farkında olmadan kıkırdadığımı anladım. Çok utanmıştım.

Aşk insana asla yapamam dediği şeyleri bile yaptırıyordu. Benim gibi romantizm yoksunu bir insan bile müstakbel eşine bu şekilde karşılık verebiliyorsa artık herşeye inanırdım. Aşık olmuştum. Seviyordum. Bana böyle hayran hayran bakması, benimle ilgili herşeyi düşünmesi, benden hep bir adım önde olması kendimi bu yaşıma kadar hissetmediğim kadar özel hisettiriyordu.

"Senin yanakların mı kızardı?"

"Hayır" dedim sorduğu soru karşısında utancımı saklamaya çalışarak.

"Hayır tabii ki neden yanaklarım kızarsın?"

O uğruna ölünecek gülüş bu olmalı diye geçirdim içimden bana bakarken. Ah ne kadar yakışıklı. Daha fazla komik duruma düşmemek için kabine geri giderek kıyafetleri çıkardım ve Alkın'ın yanına geri geldim. Zaten her şey önceden hazırlandığı için daha fazla oylanmadan çıktık.

Eve geldiğimizde annemin erken geldiğini beni beklediğini gördüm. Alkın'ı içeri davet ederek konuşmamız gerektiğini söyledi. Herkes bir yere yerleştikten sonra annem Alkın'a dönerek,

"Aydan kararınızdan bahsetti. Ama ben ilk bana gelip kararınız için onay almanızı beklerdim. Fakat şu saatten sonra yapacak bir şey yok. Gün almaya gidecektiniz ne oldu alabildiniz mi?"

O ana kadar suskun duran Alkın ayağa kalkarak annemin yanına geldi. Önünde diz çökerek oturdu ve ellerini tutarak yüzüne baktı.

"Anne."

Anne mi demişti? Şaşkınlıkla annem ve ben birbirimize baktık. Ama o aldırmadan devam etti,

"Anne, siteminde sonuna kadar haklısın ama Turan ve Aycan sorununu sen benden daha iyi biliyorsun. Her defasında üzülen Aydan oluyor. Artık buna bir son vermek istiyorum. Benim annemin durumunu biliyorsunuz. Hiçbir şey de yanımda olamayacak. "

Bu son sözlerinin ardından derin bir nefes alarak yerden kalktı ama hala elleri annemin ellerini tutuyordu. Bu kez yanına oturdu. Bakışlarını ona çeviren annem konuşmasının devamını beklemeden,

"Alkın annenin durumunu biliyorum Turan ve Aycan konusunda da haklısın ama bu yine de bana danışmadan gün almanızı haklı göstermez " dedi.

"Artık yapacak bir şey olmadığına göre nikah günü ne zaman ona göre hazırlıklara bir an önce başlayalım. Gelinlik damatlık yüzük bir sürü iş var. "

Annemin konuşmasını ben kesmek zorunda kalmıştım. Yoksa bizim düşündüğümüzün aksine bir sürü ıvır zıvır iş çıkaracaktı başımıza.

"Anne bu kadar panikleyecek bir durum yok. İki gün sonra evde kendi aramızda yüzük takacağız. Zaten ondan birkaç gün sonra da nikah olacak. Biz bu şekilde olmasını istedik. Lütfen sende anlayışla karşıla. Hiçbir hazırlığa gerek yok."