BİR PARÇA AŞK

42.BÖLÜM

Arkadaşlar çok teşekkür ediyorum her bölüm koyduğum vote sınırı geçiliyor. Sizleri seviyorum. Son kez sınır koyuyorum bu sınır geçildikten sonra diğer bölümlerde alt sınır 130 olacak:) İyi okumalar. Vote sınırı 130.

42.BÖLÜM

Cümlesi çalan telefonumla kesildi. Ekrana baktığımda ise Turan'ın aradığını gördüm.

Tedirgin olmuştum. Alkın'la az önce yaşadıklarımızdan sonra tekrar onu kızdırmak istemiyordum. Hemen telefonumu sessize alarak endişeyle Alkın'a baktım. Yüzünden ne kadar sinirli olduğunu görebiliyordum. Sakinleştirmek için konuşmak istedim ama o buna izin vermeyerek benden önce davrandı:

"Hadi aşkım seni eve götüreyim. Konuşacakların olduğunu biliyorum arkadaşınla."

Her ne kadar iğneleyerek söylediyse de bunu fark etmemiş gibi davrandım. Gülümsedim ve,

"Teşekkür ederim anlayışın için. Evet onunla konuşup aramızdakileri bu defa net olarak anlayıp kabul etmesini sağlayacağım."

"Neden ona anlatmak zorundasın? Ondan neden vazgeçemediğini anlamakta zorlanıyorum Aydan."

"Bunu daha önce de söyledim sana. O benim için çok değerli. O benim ailem ve onu kaybetmemek için elimden gelen her şeyi yapacağım."

Gözleri öfke ve kıskançlıktan kızarmaya başlamıştı. Daha fazla öfkelenmesini önlemek için yüzünü ellerimin arasına aldım ve gözlerinin içine bakarak devam ettim,

"Merak etme o benim sadece manevi ağabeyim daha fazlası değil. Ama sen..."

Kaşlarını kaldırarak merakla cümlemin devamını öğrenmek için,

"Evet, ama ben..."

"Sen benim sevdiğim adamsın."

"Duyamadım ben senin neyinim?" dedi tekrarlamamı sağlamak için. Fakat ben nasıl bu kadar açık konuştuğuma şaşırmakla meşgulken tekrar söyleyemezdim. Onun içinde gözlerine bakarak,

"Bu kadar yakın mesafeden duymaman mümkün değil Alkın. Lütfen artık beni eve götür."

Sıkıntıyla yüzüme doğru nefesini bırakarak istemeyerek de olsa geri çekildi. Şu an kendi içinde Turan'a zarar vermemek için savaştığını görebiliyordum. En güzeli de bunu benim için yapıyordu. Beni arkadaşımdan bu kadar kıskanmasına rağmen dayanıyor, kırmamaya çalışıyordu. Arabayı çalıştırdığında öfkeli yüzüne baktım.

"Seni seviyorum."

Bakışlarını bana çevirerek neden bunu söylediğimi anlamaya çalıştı.

"Senin beni Turan'la konuşmama izin verecek kadar çok sevdiğini biliyorum. Bende seni seviyorum."

Biraz olsun yumuşadığını hissediyordum,

"Bana güven ben sana güveniyorum."

"Biliyorum güzelim, ama elimde değil onun seni sevdiğini bile bile yanına göndermek beni delirtiyor. Sana tabii ki güveniyorum, ama ben senden bir dakika bile ayrılmaya dayanamazken bir de en mutlu anlarımızda Turan çıkıyor."

Güldüm. Aslında düşününce doğru söylediği ortadaydı. Ne zaman Alkın'la yakınlaşsak Turan ya arıyor ya mesaj atıyordu. Tabii bunu Alkın'a söylemedim. Sadece,