57.BÖLÜM

4.7K 234 6
                                    

57.BÖLÜM

"Ama senden bir ricam var."

"Nedir?" dedim merakla.

"Yarın gelip seni alsam annemin yanına gelir misin? Tamam, hiçbir şey de yanımızda olamayacak ama yine de evlenmeye ilk adımı atmaya hazırlandığımızı ona seninle birlikte söylemek istiyorum. Ne dersin?"

"Tabii bunu sormana bile gerek yok. O artık benim de annem unutma."

"O zaman ben şimdi gideyim eve gitmeden buraya geldim. "

Ayağa kalktı ve sarılarak özlemle dudaklarımdan öptü. Bu adamı seviyordum. Bende onu çok özlemiştim. Daha önce yapmadığım bir şey yaparak geri çekildiği anda boynuna sarılarak bu defa ben onu kendime çektim. Bu defaki öpüşmemiz içine tutkuyu da hapsetmişti. Nefes almak için birbirimizden ayrıldığımızda,

"Bu kadar özleyeceğini bilsem bir süre daha kalırdım." Bu sözlerin ardından gelen göz kırpması az önce yaptığım şeyden dolayı utanmama neden olmuştu.

"Alkın," dedim yanaklarım kızararak. Bu adam benim birkaç ay sonra kocam olacaktı. Ama şimdiden muzurluklarına başlamıştı. Gözlerine baktığımda karnımda uçuşan kelebek sayısı her dakika biraz daha artıyordu. Bir an önce gitmesi için arkasını döndürerek hızlıca çıkış kapısına doğru iteklemeye başladım.

Ben bunu yaparken o ise kahkahalarına hakim olamıyordu. Bir yandan gitmemek için direniyor bir yandan da "seni seviyorum güzelim," diye bana laf yetiştiriyordu.

Kapıya geldiğimizde sert bir şekilde durarak ona çarpmama neden olmuştu. Kafamı kaldırdığımda bana dönerek,

"Gidiyorum güzelim tamam utanma artık," dedi.

"Yok ben utanmıyorum da anneni görmen gerekiyor ilk buraya geldiğini duyarsa üzülür."

"Haklısın aşkım ama seni çok özledim. Ağlamana dayanamam, ben seni düşünmekten uyuyamadım bir daha asla bunun olmasına izin vermeyeceğim. Seni seviyorum yarın alırım seni."

"Tamam."

Bu vedalaşmanın ardından arabasına binip gidişini izlemek işkence gibiydi. İçeri girdikten sonra kendimi koltuğa bıraktım. Evde yalnız olmak düşünmek zorunda bırakıyordu insanı. Annemi aramalı ve en kısa zamanda gelmesini istemeliydim. Alkın artık ilişkimizin adının konması gerektiğinde çok ısrarlıydı ve bende buna itiraz edecek değildim.

Şimdi iş Turan'a bunu anlatmaktaydı. Telefonu elime alarak onu aradım. Birkaç kez çalmasının ardından karşıdan neşeli sesi gelmişti.

"Ay parçam beni mi aramış?"

Yüzümde oluşan bu gülüş sadece Turan'a verdiğim bir tepkiydi.

"Tabii seni aradım senin numaranı çevirdiğime göre," dedim yaptığım esprinin iğrençliğini anlamış olduğum halde.

"Bak bak espri de yaparmış beni canım" dediğinde aklıma az sonra söyleyeceğime ne tepki vereceği geldi. İstemeden de olsa enerjim bir anda düştü.

"Turan sana bir şey söylemem lazım."

"Söyle dinliyorum Aydan. Ne bu ciddi tavırlar korkutma beni ya ne güzel neşeli açtım telefonu," dedi.

"Yok yok kötü bir şey değil aksine güzel bir haber. Duyunca sende çok mutlu olacaksın."

Bu söylediğime kendim bile inanmamıştım. Tabii ki mutlu olmayacak hatta belki de büyük bir tepki gösterecekti. Belki de mi dedim ben? Kesinlikle çok kızacaktı benimle bir daha konuşmayacaktı.

BİR PARÇA AŞKHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin