BİR PARÇA AŞK

62.BÖLÜM

Yeni kapağım için güzel arkadaşım @onunsesi ne çok teşekkür ederim:)

62.BÖLÜM

"Seni seviyorum Aydan. Ne olursa olsun bunu aklından çıkarma."

"Bu ne demek oluyor şimdi? Alkın ne olursa olsun derken neyi kastettin anlamadım?"

Bunu söylemesi rahatsız hissetmeme sebep olmuştu. Zaten birlikteliğimize karşı olan insanlar var. Bir şey düşünerek mi söylemişti? Yoksa öylesine mi?

"Hiçbir şey kastetmedim güzelim. Aramızda ne geçerse geçsin ileride ne yaşarsak yaşayalım asla senden vazgeçmeyeceğimi söylemek istedim. Ayrıca seninde benden vazgeçmemeni istemek di bu."

"Seni seviyorum ve sen benden vazgeçmediğin sürece asla seni bırakmam. Bunu aklında tut" dedim onun cevabına karşılık.

Bu konuşmadan sonra ikimizde birbirimize "iyi geceler" dileyerek telefonu kapattık.

Yatağıma sırt üstü uzanarak bu akşam olanları düşündüm. Ne kadar eğlenceli ve heyecanlı bir geceydi. İstemsizce yüzümde bir gülümseme oluştu. Alkın'ın Turan'ın yaptıklarına karşılık veriş şekli beni daha da güldürmüştü. İnanamıyordum. Bu akşam Alkın ve ben bir ömrü birlikte geçirmek için ilk adımı atmıştık. Sadece beş gün sonra resmen birbirimize ait olarak aynı evi aynı hayatı paylaşacaktık.

Annem geldi aklıma. Ondan ayrılma düşüncesi kalbimde bir sızı oluşmasına sebep oldu o an. Neden gelmek istemiyordu bizimle. Neyse dedim bunu daha sonra da halledebilirim. Derin düşünceler ve heyecan içinde uzandığım gibi uyuyakalmışım.

♥♥♥♥♥

Annemin adımı haykıran sesiyle gözlerimi aralasam da kendime gelmem mümkün olmamıştı. Yorulmuş, düşünürken resmen sızmıştım. Tekrar kapadığım gözlerim kulağımda çınlayan annemim sesiyle sonuna kadar açıldı. Açılmak şu an için yanlış kelime idi sanırım. Resmen yerlerinden çıkmışlardı.

"Anne sakin ol neden bu kadar bağırıyorsun. Korkudan öldürmek ise beni niyetin fazla uğraşmayacaksın" dedim.

"Kızım Alkın geldi 15 dakikadır seni bekliyor çocuk gelinlik bakmaya gitmek için sözleşmişsiniz."

"Eyvah!"

Yatağımdan kalkıp banyoya girmem ve hazırlanmam sanırım dört ya da beş dakikamı almıştı. Hızlıca aşağıya inerek salonda kahve için nışanlımın yanına gittim.

"Aşkım özür dilerim uyuyakalmışım" derken bir yandan da sarılarak öptüm.

"Önemli değil güzelim akşam hepimiz için güzel olduğu kadar yorucu bir geceydi de. Hazırsan çıkalım mı? Kahvaltıyı dışarıda yaparız. Annemden izin aldım."

Gülerek söylediklerini onayladım ve anneme veda ederek evden ayrıldık. Arabaya bindiğimizde kemerimi bağlamak için yaptığım hamle Alkın tarafından geri püskürtüldü. Uzanarak kemeri yerinden aldı ve taktı. Tabii bu arada yüzlerimiz nefeslerimizi hissedecek kadar yakındı. Tabii her zamanki romantiklikten uzak yanım atağa geçti.

"Çok film seyrettiğin belli oluyor aşkım. Bu her filmde kullanılan klasik bir sahne ama bende pek işe yaramıyor."

Geri koltuğuna yaslanırken aynı anda da kahkahalarla gülmeye başladı. Neden güldüğünü anlamaya çalışıyordum ama bir anlam veremiyordum.