BİR PARÇA AŞK

65.BÖLÜM

Medya da Aydan'ın gelinliği:)

65.BÖLÜM

İtiraz etmeme fırsat bile vermeden giyinmem için bana yardım etti. Bu gün hayatım tam anlamıyla değişiyor, artık yanımda beni seven bir erkekle bir ömür beni bekliyordu.

Kuzenimin iteklemeleri ile hızlıca aşağıya, bizi bekleyen ekibin yanına indiğimizde annem teyzem ve Turan kocaman açılmış gözlerini bana odaklamışlardı. Tabii ben bu durumun üzerimde harika bir gelinlik olmasına rağmen makyajsız ve darmadağın bir saçla inmiş olmamla alakalı olduğunu düşünmüştüm.

"Çok güzelsin."

"Güzel mi, Turan? Bu halimle mi?" dedim kendimi tutamayıp kahkaha atarken.

Bu soruyu annem cevapladı.

"Evet gerçekten çok güzel olmuşsun. Gelinlik sana çok yakışmış."

Cümlesini bitirmeden gözleri dolmuştu bile. Bu beni de kötü hissettirmişti. Evleneceğim için yaşadığım heyecandan dolayı annemin ne hissedeceğini düşünememiştim. Kendime kızdım. Hemen annemin yanına giderek boynuna sarıldım. O ana kadar kendini ağlamamak için telkin eden annem daha fazla dayanamayarak gözyaşlarını koy verdi tabii bende onunla birlikte.

Bu halimiz evde hüzünlü bir hava oluşmasına neden olmuştu. Bugün güzel bir gün olmasının yanı sıra evden ayrılıyor olmam da zor kısmıydı. Biz bu duyguları yaşarken arkadaşım,

"Hadi geç kalacaksın şu kuaför işlerini bir an önce bitir. Alkın geldiğinde bekletmek istemezsin herhalde," dedi.

Gözlerimi silerek arkadaşıma baktığımda bu sert ve soğuk sözlerinin ardında yaşadığı üzüntü çok net belli oluyordu. Gözlerimiz birbirini bulduğunda annemden ayrılmak ne kadar zorsa ondan da ayrılırken aynı zorluğu yaşayacağımı biliyordum. O da bunu anlamış olacak ki hiçbir şey söylemeden arkasını döndü ve bahçeye çıktı.

Bu hüzünlü havayı dağıtmak adına kuzenim yanıma gelerek beni kuaför arkadaşların yanına götürdü.

"Evet işte gelin bu. Bir an önce işinize başlasanız iyi olacak. Yoksa damat geldiğinde gelin hazırlanmamış olacak."

Önüme getirilen sandalye ye oturarak onlara işlerine başlayabileceklerini söyledim. İki kişi saçımı yapmak için gerekli olan malzemeleri masanın üzerine yaydılar. Benim gibi makyaj ve saç olayını çok fazla sevmeyen biri için tamamen eziyet saatleri başlıyordu.

Derin bir nefes alarak gözlerimi kapattım. Bugün benim evleneceğim gün olmasa bana bunu yapmalarına asla izin vermezdi. Kuzenim de bu arada elbisesini giymiş saçını yaptırmak için sıra beklerken makyajını hallediyordu. Annem ve teyzem buğulu gözlerle yapılan hazırlıkları seyrediyorlardı. Uzun bir süre geçtikten sonra artık çok sıkılmaya başlamıştım. Huzursuzca yerimde kıpırdanmaya başlamıştım.

Bunu fark eden Nida hemen beni sertçe uyardı.

"Sakın kalkayım deme. Nikaha çok az kaldı. Damat birazdan gelir. Uslu dur da çabuk bitsin. Daha ben varım sırada."

Gözlerimi devirerek yüzüne baktım. "Nefret ediyorum bu işlerden" der gibiydi bakışlarım. Tabii kuzenim benden altta kalır mı hemen oda bakışlarıyla bana karşılık verdi. "İstediğin kadar nefret et bitene kadar oturacaksın."

Güçlü bir nefes vererek tekrar olduğum yerde sabit durdum. O sırada açılan kapıdan Turan içeriye girdi. Onu gördüğümde danki kurtarıcım gelmiş gibi hissettim. Çok mutlu olmuştum.