85.BÖLÜM
Bayılmadan önce en son hatırladığım beni birinin kucaklayarak yerden kaldırdığı ve annemin çığlıkları idi. Ağzımdan çıkan cümle ise;
"Bebeğim, bebeğimi kurtarın," oldu.
Yavaş yavaş gözlerimi açmaya çalışıyordum. Zihnim hala bulanık, ne olduğunu algılamaktan çok uzaktı. Karnımda hissettiğim ağrı istemsizce yüzümü buruşturarak kısık sesle de olsa inlememe sebep olmuştu. Annemin sesi dikkatimin dağılmasını sağlamıştı.
"Aydan kızım."
Ona seslemek istediğim halde sesimin çıkmaması "ne oluyor bana? Neden sesim çıkmıyor?" diye düşünüp paniğe kapılmama yol açmıştı. Annemin bağırarak doktoru çağırması yaşadıklarımı anımsatmıştı.
En son hatırladığım yere yığıldığımda birinin beni kucağına alması ve benim ona bebeğimi kurtarması için yalvarmamdı. Evet, şimdi daha net hatırlıyordum. O anda yaşadığım korku herhalde bir daha hiçbir zaman yaşayamayacağım kadar büyüktü. Hızlıca yataktan kalkmak için hamle yaptığım sırada biri tarafından omuzlarımdan bastırılarak tekrar yatağa yatırıldım. Hala bulanık gördüğüm için kim olduğu çok dikkatimi çekmemişti. O an sadece önemli olan bebeğimin durumuydu.
"Anne" sesim kısıktı ama duyurmuştum.
"Kızım buradayım."
"Bebeğim" diyebildim sadece.
Annemden gelen cevap korkumu katlanılamayacak hale getirmişti.
"Bunu düşünme şimdi kızım. Önce doktor seni muayene etsin. Uzun süredir kendinde değilsin."
Öfkelenmiştim. Acıya aldırmadan olduğum yerde oturur pozisyona gelerek gözlerimi birkaç kez hızlıca kırpıştırdım.
"Ne demek istedin anne? Bunu düşünme şimdi ne demek? Bebeğim nasıl? Hemen cevap verin bana."
Bu son sözlerimi boğazımı parçalama pahasına tüm gücümle bağırarak söylemiştim. Hayır düşündüğüm şey olamazdı. Ben altı aylık hamileydim. Bebeğimi kaybetmiş olamazdım. Kesinlikle bebeğim iyiydi. Elimi karnıma götürdüğümde hala şiş olduğunu farketmiştim. Bir hareket yoktu ama bu önemli değildi.
"Biri bana cevap versin bebeğim nasıl? Ben neden bayıldım? Sorun ne?"
Doktorum yanıma gelerek elimi tuttu ve,
"Sakin olun Aydan hanım. Önce sizi bir muayene edelim. Tansiyonunuzu ölçelim sorularınızın hepsine cevap vereceğim."
"İstemiyorum muayene olmak bana cevap verin."
Şu anda kesinlikle sakinleşebilecek ruh halinde değildim. Neden herkes böyle davranıyordu? Neden kimse bir şey söylemiyordu? Tekrar tüm gücümü toplayarak bağırdım:
"Bebeğim nasıl? Cevap verin artık bana."
"Üzgünüm bebeği kurtaramadık."
Başımı doktora çevirerek kısa bir an da olsa gözlerinin içine bakarak tekrar konuştum:
"Bebeğim nasıl?" Fakat bu defa az önceki cevabı kabul etmeyen Aydan'ın istediği cevabı almak için soruyu tekrar eden haliydi.
Oda da ürkütücü bir sessizlik hakimdi. Elimi tutan kişi bir elini de omuzuma attığında irkilerek bakışlarımı ona yönelttim. Karşımda duranın kocam olması korkumu daha da arttırmıştı. O kadar çaresiz haldeydim ki kaçtığım kocam duymak istediğim cevabı verebilecek kişi gibi görünüyordu gözüme.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BİR PARÇA AŞK
Romance"Sana tek bir şey söyleyeceğim," dedi lafımı bölerek. Ne diyeceğini merakla beklemeye başladım. "Eğer Turan ile buluşmaya gidersen, bu ilişki tamamen biter." Şok içinde ona bakakaldım. Neden bu kadar abarttığını bilmiyordum. Neden altı üstü en yakın...
