80.BÖLÜM
Yok olacaktım.
Hiç var olmamış gibi.
Kararımı vermiş olmama rağmen yine de bir tarafım evime, kocama geri dönmek istiyordu. Duyduklarım tekrar tekrar aklıma geldiğinde o adamın anlattığı kişinin kocam olmadığına inanmak istiyordum. Her şey bana yalan gibi geliyordu. Ne yapmalıydım? Eve gidip Alkın'a her şeyi sormak daha doğru olmaz mıydı?
Tüm bu düşüncelerle boğuşurken aklıma Turan'ı arayıp yardım istemek geldi. Çantamdan aldığım telefonumda hızlı arama kısmında bulunan Turan'ın numarasını çevirdiğimde ilk çalışta karşıdan gelen o ses şu ana kadar tuttuğum gözyaşlarımın serbest kalmasına neden oldu.
"Aydan."
O kadar şiddetli bir ağlama krizine tutulmuştum ki gözlerimden akan yaşlar yolu görmemi engelliyordu. Arabayı kenara çekerek dörtlüleri yaktım. Daha fazla ilerlersem kaza yapabilirdim. Turan ise hala karşıdan sesleniyordu,
"Aydan cevap ver iyi misin? Ne oldu? Neredesin? Aydan?"
Ellerimi direksiyona sararak yüzümü kapattım. Şu an hayatımda belki de babam ve abimin ölümünden sonra ilk defa bu kadar çok ağlıyordum. Turan'ın sesini duyuyor endişesini gidermek istiyordum ama bu mümkün olmuyordu.
"Hemen geliyorum nerede olduğunu söyle."
Başımı kaldırarak derin bir nefes aldım fakat olduğum yeri tarif etmemin imkanı yoktu.
"Nerede olduğumu bilmiyorum," diyebildim kendimi zorlayarak.
"Tamam canım sorun değil hadi bir gayret konum at bana. Olur mu? Yapabilir misin?"
"Konum mu atayım?"
"Evet yapabilirsin değil mi?"
"Tamam," dedim ve telefonumdan konum attım. Yan koltuğa telefonu bıraktıktan sonra tekrar yüzümü direksiyona gömerek duyduklarımı düşünmeye başladım. Bir yandan da hala ağlıyordum. Amcasının anlattıkları beni yıkmış ama Alkın'a olan aşkımı yok edememişti. Verdiğim kararın doğruluğundan emin olmasam da yapmak zorunda olduğumu biliyordum. Ailesinin çektiği acıların sebebi benim ailemse nasıl hala onun yanında kalabilirdim. Beni sevmediğini sadece kendi acılarının bedelini ödetmek için evlendiğini bile bile hem de.
Ne kadar süre kendimle mücadele ettim bilmiyorum. Bir yanım git dese de bir yanım kal diyordu, kal ve Alkın'a her şeyi unutturmak için mücadele et. Henüz kararımı verememişken camın tıklatılması ile tüm düşüncelerden sıyrılarak olduğum yerde irkildim. Ne olduğunu anlamaya çalışarak başımı kaldırdım ve sesin geldiği cama doğru baktım. Turan gelmiş endişeli gözlerle camdan bana bakıyordu. Onu görünce daha fazla ağlamaya başladım.
Hızlıca kapıyı açarak yanıma eğildi. Gözlerimin içine bakıyor ama hiç konuşmuyordu. Ne olduğunu anlamış gibiydi bakışları.
"Alkın değil mi?"
Sadece başımı sallayacak kadar gücüm vardı.
"Ne oldu anlatır mısın?"
Aslında anlatmamı istiyor muydu ondan bile emin değildim.
"Ne yapmalıyım?"
Cevabını bilmek istediğim tek soru buydu içinde bulunduğum durumda.
"Buradan gidelim Turan her şeyi anlatacağım sana. Ama şimdi gidelim olur mu?"
Her zaman ki gibi itiraz etmeden istediğimi yerine getirmek için harekete geçti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BİR PARÇA AŞK
Romance"Sana tek bir şey söyleyeceğim," dedi lafımı bölerek. Ne diyeceğini merakla beklemeye başladım. "Eğer Turan ile buluşmaya gidersen, bu ilişki tamamen biter." Şok içinde ona bakakaldım. Neden bu kadar abarttığını bilmiyordum. Neden altı üstü en yakın...
