52.BÖLÜM

5.2K 289 41
                                    

52.BÖLÜM

"Konuşmalıyız Turan. Sen ben ve ablam." Ve devam ettim,

"Artık bana aranızda neler olduğunu anlatmalısınız."

Bir süre karşıdan cevap gelmesini bekledim. Turan'ın sadece nefes seslerini duyabiliyordum.

"Turan?"

"Buradayım tamam geliyorum birazdan," dedi soruma karşılık.

"Bende artık senin ablanın nasıl biri olduğunu öğrenmeni istiyorum."

Duyduklarım duyacaklarımdan korkmama neden oluyordu ama yine de her şeyi bilmek istiyordum.

"Bekliyorum," dedim ve telefonu kapattım.

İçeriye girdiğimde ablamın salonda beni beklediğini gördüm. Turan'ın ablam hakkında söylediklerinin ve geldiğinde söyleyeceklerinin doğru olmamasını umarak,

"Turan gelecek birazdan. Üçümüzün konuşması gerekiyor," dedim.

Umursamazca omuz silkerek yüzüme baktı. Sanki ne olacaksa olsun der gibiydi.

"Ben şimdi odama çıkıyorum Turan gelince aşağıya inerim."

"Tamam," dedi ben konuşmamı bitirmiş odama giderken. Hiç arkamı dönmeden yukarı çıktım. Odama girip kapıyı kapattıktan sonra derin bir nefes vererek kendimi camın önündeki sandalyeye bıraktım kendimi. Acaba Turan'ı aramakla hata mı yaptım diye düşünmeden edemedim. Duyacaklarımdan sonra Aycan ablama karşı hala aynı sevgi ve saygıyı hissedememekten korkuyordum. Kafamda bir sürü düşünce varken bakışlarımı camdan dışarıya sabitlemiştim.

Çok uzun olmayan bir süre sonunda Turan'ın arabası evin önünde belirmişti. Arabadan inen arkadaşımı gördüğümde heyecan ve korkudan kalbim deli gibi çarpmaya başlamıştı. Zil çalındığında ben hala odamda oturuyordum. Aşağıya inip arkadaşımın anlatacaklarını duymak istediğimden emin değildim. Ama sanırım bunun için artık çok geçti, çünkü odamın kapısının vurulması ve cevap beklemeden açılması ile konuşmaya ve anlatılacakları dinlemeye mecbur olduğumu fark ettim.

Odama gelen Turan'dı. Gergin olduğu yüzünden belli olsa da beni germemek adına yine de gülümsemeye çalışıyordu.

"Nasılsın Aydan?"

İyi değildim ama yapabileceğim bir şey yoktu. Aynı zoraki gülümsemeyi bende yüzüme yerleştirerek cevapladım sorusunu,

"İyiyim hoş geldin."

Yanıma gelerek sarıldı ve

"Rahatla. Ablanın nasıl biri olduğunu öğrenme zamanın geldi," dedi.

Başımla onu onaylayarak kendimi geri çektim. Koluna girerek aşağı katta bizi bekleyen ablamın yanına indik. Bizi merdivenlerden inerken gördüğünde bakışlarındaki öfke ve nefret saklanamayacak boyuttaydı. Bir anda sırtımda engelleyemediğim bir ürperti oluştu. Yanına geldiğimizde hiçbir şey söylemeden Turan beni tekli koltuğa oturtarak kendisi de diğerine yerleşti. Aycan ise karşımızda ki üçlü koltukta bizi süzüyordu.

"Evet," dedi tüm alaycılığıyla "Ne konuşacağız?"

"Önce sen Aydan'a Alkın'la neden buluştuğunu anlatacaksın?" cevap Turan'dan gelmişti. Konuşmalarından aralarındaki meydan okuma çok net hissediliyordu. Neydi onların bu halde olmalarının sebebi?

BİR PARÇA AŞKHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin