41.BÖLÜM

5.3K 323 104
                                    

DİĞER BÖLÜMDEKİ VOTE SAYISINI GEÇTİĞİMİZ İÇİN TEŞEKKÜR EDERİM. BU BÖLÜM İÇİN SINIR 120.


41.BÖLÜM

 "Tartışırsam ne olur?"

"Beni zorlama, Aydan," dedi gözlerini kapatarak. Onu zorlayacak bir şey yaptığımı düşünmüyordum.

"Seni zorlayacak bir şey yapmıyorum," dedim fısıltıyla karışık bir şekilde.

"Bu beni zorlamak..."

Şu an hala vakit kaybettiğimi fark ederek konuşmaya başladım.

"Alkın, şimdi gitmeliyim."

"Tabii, git git, koş hatta."

Kendimi geriye çekerek Alkın'a baktım. Sinirlenmesini anlıyordum ama tüm bu lafları ben hak ediyor muydum?

"Alkın, lütfen..." dedim onu uyarmaya çalışarak. Geri dönüşü olmayan bir şey söylemesini istemiyordum.

"Ne lütfen Aydan, ne lütfen?"

Derin bir nefes alarak sakinleşmeye çalıştım. En azından birimizin daha sakin olmayı başarması lazımdı. Ben de onun gibi tepki verirsem çok kötü olacaktı.

"Alkın."

"Sana tek bir şey söyleyeceğim," dedi lafımı bölerek. Ne diyeceğini merakla beklemeye başladım.

"Eğer Turan ile buluşmaya gidersen, bu ilişki tamamen biter."

Şok içinde ona bakakaldım. Neden bu kadar abarttığını bilmiyordum. Neden altı üstü en yakın arkadaşımın benimle görüşmek istemesine bu kadar anlam yüklediğini bilmiyordum.

"Saçmalıyorsun," dedim sert bir şekilde.

"Son söyleyeceğim bu."

"Emin misin?" diye sordum bir ümit geri adım atar diye.

"Kesinlikle."

Bir müddet yüzüne baktım.

Baktım, baktım...

"Peki, o zaman," diyerek bir adım geri çekildim ve arkama bile bakmadan aceleyle salondan çıktım. Tam kapıyı açmak için elimi uzatmıştım ki, Alkın'ın sesiyle elim kapının kolunda kaldım.

"Evden çıkmadan önce bir kez daha düşün, Aydan. Çıkarsan geri dönüşü olmayabilir."

Suratımda dalga geçer bir gülüş peydahlandığında o bunu görmemişti. Bir cevap vermek yerine kapıyı açarak evden çıktım.

Bahçede durduğumda nasıl geri döneceğimi düşünmeye başlamıştım. Bu sırada ev kapısı şiddetli bir sesle kapandığında korkuyla döndüm. Alkın, sinirden kızarmış yüzüyle karşımda duruyordu.

"Yürü," diye tısladı. Cevap vermemi beklemeden kolumu tutarak beni sürüklemeye başladığında, "Ne? Ne oluyor?" diye sordum.

"Seni evine bırakacağım." Ses tonu şimdi yüksekti. Kolumu çekmeye çalışırken, "İstemez, gerek yok," dedim.

"Yürü işte!"

Bağırışıyla daha da fazla gerildim.

"Alkın, bırak." Şimdi benim sesim de onunki gibi yüksekti.

BİR PARÇA AŞKHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin