TRAYDOR!!
Isang punglo sa katawan,
Ngunit di ka napadapa,
Lumalaban ka pa rin,
Kahit naghihingalo na;
Bawat taga at pag-asinta sa iyong katawan,
Na wari ba'y isa kang tulisan,
Bumibilis ang pintig ng puso,
Habang pumupulandit ang iyong dugo.
TAKSIL!!
Kailan ba ako nagtaksil sa'yo, o Heneral,
Ikaw ang siyang pinakatatangi ko,
Ang aking Maestro,
Subalit, heto ka, nakahandusay,
Habang pinapatikim sa'yo ang hagupit-
Hagupit ng iyong mga ginawa,
Subukan ko mang lumaban,
Ako'y natigilan,
Kumukurot sa puso ko,
Ang iyong kamatayan.
DUWAG!
Sino bang duwag?
Ako ba-
Ako na pinilit lumaban para sa bayan,
Na handang ialay ang buhay,
Para sa Inang Bayang sinisinta?
O ikaw, oo ikaw-
Ikaw na yumukod sa harapan ng banyaga,
Para lamang sa kalayaan,
Inuna mo ang kapakanan ng iyong sarili,
Sa halip na sa kanya.
Sa pagpatak ng iyong mga dugo, O Heneral,
Aking napagtanto,
Ikaw-
Ikaw na siyang lumaban para sa Bayang ito,
Na piniling unahin ang kapakanan ng bansang Pilipinas,
Ay siyang pinagtaksilan,
Ng mga taong minsang pumuri sa'yo,
At sumaklolo para sa Bayan;
Pinatay ka, O Antonio Luna,
sa malungkot na araw na ito,
Isang siglo, at labingpitong taon na,
Sa bayan ng Cabanatuan
BINABASA MO ANG
Mga Tula ng Pag-ibig
PoetryMay mga bagay sa atin na hindi kailanman mabubura. Ang mga alaalang nagbabalik, mga karanasang kay pait, at higit sa lahat, ang mga pangakong nawaglit. Sa akdang ito, muli mong mararanasang magmahal, masaktan at muling makatayo sa sariling mga paa. ...
