Our Painful Love Story (Book 2) [COMPLETED]

CHAPTER 13 - Nauntog

CHAPTER 13

Paulette Coreen Tuazon's POV

Maaga akong nagising dahil siguro sa sobrang excited. Sabi kasi ni Marky sa akin kagabi ay sasamahan niya akong mag pa-enroll sa Jockson University, sa dating pinapasokan ko. Itutuloy ko ang pagiging medtech, alam kung mahirap ang kursong iyon at alam kung kaya ko namang mapag-aralan ang kursong iyon.

Simpleng floral dress lang ang isinuot niya na tinernohan ng kulay silver na sandal. Meroong 3 inches kahaba ang takong ng sandals ko. Dati ay simple lang ako manapit kapag pumupunta sa school pero ngayon ay kailangan kung maging maganda. Alam naman natin na maraming bitches at magaganda out there baka bigla nilang agawin sa akin si Marky. Bestfriend nga nang-aagaw, ibang tao pa kaya?

Lumabas ako ng kwarto at pinuntahan si Marky sa kusina. Maaga rin siyang nagising dahil gusto niya raw na siya na ang mag-luluto bago ako pumasok sa school kapag papasok na ako. He's sweet diba? that's why I love him so much. Hindi niya ako pinapabayaan. Palagi siyang nasa tabi ko, pinaglalaban ako, iniingatan at higit sa lahat, minamahal niya ako kagaya ng pagmamahal ko sa kaniya. Give and take kombaga.

Nang tuluyan na akong makababa ay binati kaagad ako ng mga katulong nila. So I retured a sweetest smiled to them, ayaw ko namang sabihan nila akong maldita e nakikitira lang ako rito kina Marky.

"Good morning baby kung mahal," I said and hug him from behind. Napatigil naman siya sa ginagawa at hinarap ako.

"Who the hell is baby mung mahal? Should I kill that bastard?" napataas naman ang kilay ko sa sinabi niya. Sino daw ang papatayin niya? Si bartard?

"Ikaw kaya ang baby kung mahal. Ikaw Marky ha, marunong kanang mag-selos." Tinusok ko ang tagiliran niya kaya naman ay napalayo siya sa akin. Doon kasi ang kiliti niya.

"Kumain kana. Maliligo lang ako tapos pupunta tayo sa school mo. After that ay pupunta na tayo sa trial court sa gagawing hearing."

Tinanguan ko nalang siya at inumpisahang kumain. Alam niyo bang masarap mag luto si Marky? tinuruan ko kasi siya noon dahil hindi siya marunong mag luto. But look at him now, ang galing na niyang magluto tapos masarap pa. Kasing sarap niya, etchos!

15 minutes past ng makababa na si Marky, inaya na niya kaagad akong umalis kaya naman ay sinundan ko siya sa labas. He open the door at pumasok ako doon. Siya naman ay umikot at sumakay sa driver seat.

"Anong oras daw ang hearing?" I ask at tiningnan siya.

"10:30."

Tiningnan ko ang relo ko sa braso at nasa alas otso palang naman kaya makakahabol kami. Bakit ba kasi nag demanda pa ang mga baliw na iyon? For what? for justice? justice to whom?

In the first place, kasalanan naman nila kung bakit ko nagawa iyon sa kanila. They gave me a lots of reasons to get angry to them. To the point na parang gusto ko nalang silang patayin. They're lucky dahil kaya ko nang magkontrol ng emosyon ngayon. Dahil kung hindi pa ako magaling? Baka ngayon ay mag world war III pa rin.

Nang makarating kami sa school ay halos hindi ko na makilala ang mga nag-aaral. Siguro ay graduated na ang mga dating kung ka batch. Ang mga dating estudyante na walang ginagawa kundi ang mam-bully.

"Good morning Dean." Sabay na bati namin ni Marky.

"Oh Mr. Castillo and Miss?"

"Miss Tuazon po."

"Oh miss Tuazon. It was nice to see you again. What do you need?" masiglang ani ni Dean Smith.

Smith? surname's familiar. Nakita ko kasi sa harap ng mesa niya ang kaniyang pangala. Raymund Smith.