Kırgın Çiçekler

22.Bölüm - Yalanlar ve Ortaya Çıkan Gerçekler

Cenk, arkalarından seslerinir. Arabayla gelmişti, bir cipi göstererek Eylülü bindirmelerini söyler. Eylül ve Serkan arkaya binmişti, Songül de diğer kapıdan arka tarafa biner. Kader de öne oturur. Cenk hızlıca sürerek hastaneye yetiştirmeye çalışır, Eylül'ün çok sancısı vardı. Arkada kalan Meral ve Cemre şaşkınlıktan ne yapacağını bilememişti. Kuzey, arkadaşının yanına gitmesini söyler, arabanın anahtarını verir, dikkatli sürmesini söyler...

Çok trafik vardı. Kader bağırarak Cenk'e hızlı gitmesini söyler. Songül, Eylülü o halde görünce korkmuştu, ben de mi böyle olucam diye geçirdi içinden...
Serkan zaten aşırı telaş yapmıştı, Songül onu sakinleştirmeye uğraştı.
Güney, Meral ve Cemre Kuzeyin arabasıyla arkalarından hastaneye giderler.

1 saat sonra, hastaneye varırlar. Eylül yorgun düşmüş bayılmak üzereydi.
Serkan da içeri gelmek ister. Hemşireler onu da hazırlayacakları sıra aklına annesi gelir. Güneyden, Nazanı arayıp erken doğum olduğunu söylemesini ister ve içeri girer. Kızlar Feride hanımı arayıp haber verirler.

Eylül acı çekerken Serkan da yanındaydı, elini tutuyordu.2 saat sonra bebek sesleri yükselir. Hepsi sarılırlar. Serkan, bebeğe bakıp gülümser. Ve dışarı çıkar. Önce Toprak hoca sonra Güney tebrik eder. Kızlar da tebrik edip, Eylülü sorarlar. Eylül iyiydi.
O sırada Eylülü çıkartırlar. Kızlar ve Feride hanım başına gelirler ve odaya çıkartırlar.

Nazan, Mesude'yi de alıp, Defne'yle gelir. Herkes odadaydı ve mutluydu. Bebeği getirirler, Eylül kucağına alır. Feride, kendi bebeğini hatırlar, ağlamaya başlar ve dışarı çıkar. Toprak da peşinden gider. Hemşire bebeği emzirmesini söyler, Eylül daha kucağında nasıl tutacağını bile bilmiyordu, Nazan yardım eder. Herkes, Eylülü yalnız bırakır, Sadece Nazan ve Mesude kalır. Yarım saat sonra Serkan gelir. Bebek kenardaydı , Nazan ve Eylül konuşuyordu. Nazan, bebeğin Serkana benzediğini söylüyordu. Oysa bebek Serkan gibi sarışın değildi, kumraldı...

Selin, oğlunu kaybetmek üzere olduğunu anlamıştır. Oğluyla barışmak için, Songülle evlerinde kalmaları için ikna eder. O bebeği de Songülü de istemiyordu ama oğlu için katlanabilirdi. Hem yanlarında oldukça onları ayırmak daha kolay olabilirdi.
Songül sonunda anne oğul barışacakları için mutlu olmuştu.

Songülün karnı ağrımaya başlar. Çok yorulmuştu, saatlerdir ayaktaydı. Güney, eve gitmek ister, Serkana bir ihtiyacı olursa aramasını söyler ve giderler. Kuzey gelir, Eylülle Serkanı tebrik eder. Kızları yurda bırakmak için gider.

Serkan, annesine Mesudeyi de alıp gitmelerini söyler. Eylül ertesi gün taburcu olucaktı. O gece yanında kalıp onu eve getirecekti. Akşam birlikte otururlar ve bebeğe bakar. Eylül, "biz hala isim bulamadık" der. Serkan da bakıp "Selim, Selim olsun sence nasıl isim?" diye sorar. Eylül de gülümseyerek "tamam Selim olsun o zaman" der.
Serkan gece uyuyamaz. Tüm gece bebeğe bakarak oturur. Sabah Eylül bebeği yanında göremeyince korkar. Yan tarafa baktığında koltukta Serkan'ın kucağında bebekle uyuyakaldığını görür...

Güney, Songüle annesinin evine taşınmakla ilgili fikrini sorar. Songül, barışmalarına sevindiğini ve kabul ettiğini söyler. Güney, Songülü hastaneye bıraktıktan sonra eşyaları taşımak için annesine gider.

Songül içeri girdiğinde gördüğü manzara onu güldürür. Serkan koltukta bebekle yatıyordu, sonra da Eylüle bakar. Eylülle gülüşürler, Serkan sese uyanır, uyuduğunun farkında değildi.

Serkanla Eylül eve gelirler. Nazanın hazırladığı bebek odası çok güzeldi, Eylül teşekkür eder.

Songülle Güney, annelerinin evine taşınır. Ama Selin sürekli Songüle laf sokmaktaydı. Songül çok rahatsızdı ve Güney bunu farketmişti.

Atakan, Eylüllerin eve bir bebekle gördüğünde doğurdu anlar. Hastaneye gidip, gerçekleri öğrenmek ister.
Doktor da herşeyi anlatır. "9 aylıkken doğan çok sağlıklı bir oğlu oldu, siz nesi oluyorsunuz?...."
Atakan herşeyi anlamıştı, çocuk onundu. Hesap sormak için Eylülle konuşacaktı. Ama bir plan yapmalıydı, çocuğunu ondan ayıramazlardı...