Ghostnight 3.

3.5K 273 16
                                        

"Psst— Ustaz!"

Ustaz Don masih memerhati sekitar rumah aku.

"Psssst!" Bisik aku lagi sekali. Kali ni aku cuit bahu dia.

"Ape dia?" Balas Ustaz tu.

"Tu.."

Aku tunjuk ke arah tingkap di bilik utama. Which is bilik parents aku. Tingkap tu betul betul menghadap kat luar rumah.

Dan kitorang masih kat luar rumah. Belum masuk pun lagi dalam pagar.

Dekat tingkap tu kelihatan kelibat Pontianak tu sedang memandang ke arah kami dengan mata tajam. Menggigil gak la lutut bila ternampak benda alah tu. Aku pulak tu orang first yang nampak.

Si Aboi tak payah cakap la, dah pengsan.

K tak, tipu je tu. Aboi just sorok belakang aku je. Dasar pondan.

Aku nampak mulut Ustaz mengucap terus bila mata dia ke arah tingkap tu. Terkejut gamaknya. Maunya tak terkejut! Kena usya dengan Cik Pon kot dari jauh! Haa.

Sunyi jap suasana sekeliling. Yang aku nampak, Ustaz punya mulut masih terkumat kamit baca ayat-ayat.

Tak lama lepas tu aku kembali pandang ke arah tingkap, tengok makhluk tu dah hilang.

Terasa salur nafas baru dapat berjalan dengan lancar.

"Ustaz. Macam mana ni? Nak masuk jugak ke." Soal aku perlahan. Tangan Aboi yang masih memegang belakang baju aku, aku tampar.

Ustaz hanya berdiam diri sambil merenung sekeliling rumah aku.

Aku pun ikut arah mata dia.

"Kena masuk jugak. Kalau tak, masalah takkan selesai."

Dah bunyi macam ada masalah negara pulak ayat Ustaz ni.

"Tapi Ustaz—"

"Dah, dah jom."

Aku diam je. Dan follow belakang Ustaz yang dah masuk laman rumah aku. Aboi pun sama ikut.

Sebelum Ustaz bukak pintu rumah. Dia baca doa. Lepas tu dia toleh belakang, ke arah kitorang.

"Korang kalau takut, jangan masuk. Duduk je kat luar." Arah Ustaz.

Aku dengan Aboi terkedu.

"Uh.. Saya nak ikut!" Kata aku teragak-agak.

Aboi nak taknak, terpaksa follow gak. Memang tak la mamat ni nak stay sensorang.

Ustaz hanya mengangguk faham.

Dengan perlahan, pintu rumah ditolak Ustaz. Kaki kanan dahulu melangkah masuk ke dalam.

Sunyi.

Hanya bunyi kipas siling kedengaran di ruang tamu.

Aku pelik tengok keadaan sekeliling. Apsal sunyi sangat? Mana Cik pon tu? Dah hilang?

"Takpa, kita naik atas dulu. Tengok cemana."

Seolah olah dapat membaca minda aku, Ustaz memberi arahan.

"Tapi Ustaz, kat atas tu..." Ayat Aboi tergantung. Walau bagaimanapun , Ustaz seakan dapat meneka sambungan ayatnya apa.

"InsyaAllah takda apa. Jangan risau. Baca surah yang patut dalam hati." Kata Ustaz dan mula melangkah ke arah tangga.

Semasa di atas, keadaan masih sunyi. Kitorang check setiap bilik satu persatu. Biasa je. Takda apa pun.

Bila dah puas check semua. Kitorang turun ke bawah balik.

Tiga kepala tu duduk atas sofa.

Aku melepaskan nafas berat. Begitu juga Aboi.

[REALITI] SERAMTempat di mana cerita hidup. Terokai sekarang