Vampire brothers

Κεφάλαιο 3

ΚΑΣΠΙΑΝ

      Μόλις έφυγε η Κάιλη, με περίμεναν οι φωνές του αδελφού μου. Καμία φορά δεν μπορώ να τον καταλάβω. Δεν φτάνει που τον άφησα να τραφεί από την θνητή -θνητή μου - μιλάει κιόλας. Δεν συνήθιζε να αντιδράει έτσι όταν είχα φέρει τις προηγουμενες πήγες τροφής μου.

      " Λοιπόν, πανέξυπνε αδελφέ μου τι θα κάνεις με την θνητή ? Άμα το μάθει το Συμβούλιο, δεν μπορώ να σε ξελασπώνω πάλι. Δεν έπρεπε να την πάρεις. Έπρεπε να την σκοτώσεις επί τόπου. " είπε ο Νέιθαν με το γνωστό σπαστικό υφάκι του. Σκέφτηκα πως ίσως αμα κόλλαγα την γροθιά μου στο πρόσωπο του θα σταματούσε να μου φέρετε λες και είμαι το ανώριμο παιδακι του σπιτιού.

      "Το Συμβούλιο να πάει να γαμηθεί. Και δεύτερον δεν θα το μάθει κανένας. Ούτε την προηγούμενη την είχαν πάρει είδηση. Άρα ούτε γάτα ούτε ζημιά και τώρα θα μου επιτρέψετε να αποχωρήσω." ένας μυς τρεμόπαιξε στο σαγόνι του. Δεν θα καθόμουν να τον ακούω να λέει πάλι το ίδιο τραγουδάκι. Η μικρή θα μείνει ο κόσμος να χαλάσει.

    Κοίταξα τον Καλβιν για τυχόν υποστήριξη μιας και είναι ο μόνος που καταλαβαίνει την δύναμη μας. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να μας κάνουν κακό. Ήμαστε ασταμάτητοι.

" Έχουν αρχίσει ήδη να την ψάχνουν. "ο Ρόμεο είπε κοιτώντας πρώτα εμένα και μετά τον Νέιθαν. Μα τι πρόβλημα έχουν όλοι τους ?

" Δεν μετανιώνω ούτε στιγμή που την πήρα. Είδες και εσύ πόσο διαφορετικό είναι το αίμα της. " Πράγματι το αίμα της ήταν μοναδικό. Και μόνο στην σκέψη του μέσα στο στόμα μου με έκανε να χάνω το μυαλό μου. Καμία άλλη δεν είχε τέτοια ποιότητα αίματος. Γάμωτο πρέπει να συγκρατηθω. Δεν γίνετε να την ξεχουμισω πρώτου μάθω τι άλλο μπορεί να κάνει.

  Το κορίτσι είναι μικρό αλλά είναι πολύ γενναία για την ηλικία της. Όταν με είδε δεν έβαλε τα κλάματα ούτε άφησε να φανεί ότι μας φοβάται παρόλο που ξέρει πολύ καλά τι πρόκειται να της συμβεί. Ελπίζω να μην μου πεθάνει γρήγορα.

      " Κάσπιαν δεν είχες το δικαίωμα να την πάρεις! Δεν γίνετε κάθε φορά να παίρνεις κορίτσια, να τις πηδας και μετά να τις σκοτώνεις. Πρέπει για μια φορά να συμπεριφερθεις όπως αρμόζει " φώναξε ο αδελφός μου χτυπόντας με την γροθιά του το τραπέζι. Τα μάτια του πετούσαν σπίθες ενώ το ξύλο του τραπεζιού έσπασε εκεί όπου είχε χτυπήσει το χέρι του. Είχα καιρό να τον δω τόσο θυμωμένο. Ίσως πρέπει να φύγω προτού το μετανιώσει ένας από τους δύο μας.