Vampire brothers

Κεφάλαιο 48

ΚΑΣΠΙΑΝ

Κάθε μέρα, στον ύπνο μου έβλεπα την Καιλη. Καμιά φορά την άκουγα ακόμα να μου μιλάει, αλλά κατά βάθος ήξερα πως όλα ήταν μέσα στο μυαλό μου.

Από τότε που μίλησα με την Αντέλ ένιωθα πως ποτέ δεν θα έφευγα από εδώ. Εκτός άμα κάνουν κάτι τα αδέλφια μου. Μου είπε πως έχοντας εμένα αιχμάλωτο μπορεί να με ανταλλάξει μόνο όταν ο βασιλιάς παραιτηθεί και δώσει το θρόνο του. Άρα.... Ποτέ. Απλά κάποια στιγμή δεν θα αντέξω την έλλειψη αίματος και όλο το βασανιστήριο μου θα τελειώσει.

" Ο αγαπητός μου γιος περνάει δύσκολες μέρες ε..." η φωνή της. Όταν ήμασταν μικρά την φοβόμασταν. Απορώ πως είχα την δύναμη και το θάρρος να την σκοτώσω.

Ύψωσα το βλέμμα μου και είδα μπροστά μου την μητέρα μου. Φαινόταν τόσο αληθινή.

" Μην ανησυχείς, θα έρθει μαζί σου. Είναι πιο όμορφη από την προηγούμενη. Αν δεν κάνω λάθος Ροουζ δεν την λέγανε." περπάτησε πάνω κάτω στο δωμάτιο με το κατακόκκινο φόρεμα που φόραγε την ημέρα της δολοφονίας της.

" Τι θες?" Ρώτησα μέσα από τα δόντια μου. Ένας οξύς πόνος απλώθηκε στο χέρι μου που έκανε τα μάτια μου να θολώσουν.

" Η αγαπημένη σου θα περάσει χειρότερα βασανιστήρια από εσένα όταν μάθει η Αντέλ για το χάρισμα της. Που μάλλον το έχει ήδη μάθει." γέλασε και με πλησίασε με αργά βήματα. 

" Μόνο η μανούλα σου μπορεί να σε βοηθήσει γλυκιέ μου. Αρκεί να με φέρεις πίσω. Σκέψου το. " είπε και εξαφανίστηκε 

Κάιλη

" Εδώ ήμαστε..." είπε η Σκάιλαρ κοιτάζοντας το τεράστιο πέτρινο κάστρο που απλωνόταν σιγά σιγά μπροστά μας. Καθ'όλη την διαδρομή μου έκανε χιλιάδες ερωτήσεις κάνοντας με μερικές φορές να νιώθω άβολα. Ο Μπράντον ήταν αμίλητος παρόλο που η Σκάιλαρ συνέχιζε να τον πειράζει.

" Και πως θα περάσουμε την γέφυρα, εξυπνοπούλι." της είπε σαρκαστικά ο Μπράντον. " Μπορώ να κάνω ένα ξόρκι για να γίνουμε αόρατοι. Απλά δεν μπορώ να το κρατήσω για πολύ ώρα." πήρα μια βαθιά αναπνοή λες και μπορούσα να μυρίσω το άρωμα του Κάσπιαν. Κάτι μου έλεγε πως ήταν ζωντανός και περίμενε μια βοήθεια. Έρχομαι Κάσπιαν...

" Έχει χιλιάδες φρουρούς. Είσαι σίγουρη πως δεν θα μας πάρουν χαμπάρι? Είμαι πολύ μικρός και όμορφος για να πεθάνω." ενώ αυτοί οι δυο τσακώνονταν εγώ άρχισα να κοιτάω τριγύρω για να βρω κάποιο αδύνατο σημείο. Χωρίς φρουρούς.