Vampire brothers

Κεφάλαιο 43

ΚΑΣΠΙΑΝ

Είχα πεθάνει. 

Όχι στην κυριολεξία αλλά από την κούραση. Η μάχη είχε διαρκέσει περισσότερο από ότι νόμιζα. Το τραύμα στο χέρι μου με ενοχλούσε αρκετά αλλά δεν το είχα πει σε κανέναν. Δεν ήθελα να κάθομαι εδώ αμέτοχος. 

Το μόνο που ήθελα οτιδήποτε άλλο στον κόσμο ήταν ένα καυτό μπάνιο. Αλλά δεν ήταν πολύ εύκολο εδώ η πρόσβαση με μεγάλη ποσότητα νερού. Έτσι έβγαλα τα ρούχα και τα όπλα από πάνω μου, πετώντας τα στο πάτωμα και προσπάθησα όπως όπως να ξεπλείνω το σώμα μου από το αίμα και την σκόνη. 

Τα μάτια μου κλείνανε. Είχα πάνω από δυο μέρες να κοιμηθώ επειδή κάθε φορά που προσπαθούσα μου ερχόντουσαν εφιάλτες. Όλοι με την Κάιλη. Μάλλον είναι επειδή ανησυχώ για το πως είναι. Για να ηρεμίσω σκεφτόμουν τι θα μπορούσε να κάνει τώρα ή τι είχαμε κάνει όλο αυτόν τον καιρό μαζί. 

Ξάπλωσα στο υποτιθέμενο κρεβάτι ανάμεσα στις μαξιλάρες. Η σκηνή όπου έμενα ευτυχώς ήταν αρκετά μεγάλη και δεν την μοιραζόμουν με κανέναν. 

" Ενοχλώ?" ωχ όχι αυτή.... Άνοιξα το ένα μου μάτι και είδα την Κρίσταλ. " Έγινε κάτι?" την ρώτησα ψυχρά σκεπάζοντας το γυμνό μου σώμα με το σεντόνι. Δεν ήθελα να νομίζει πως θέλω κάτι από αυτήν. Όλα είχαν τελειώσει μεταξύ μας εδώ και καιρό. 

" Όχι. Είπα να περάσω. Ξέρεις ...είδα φως και μπήκα." γέλασε μόνη της για λίγο και μετά σοβάρεψε. " Α! Έφερα λίγο Α αρνητικό. Να το γιορτάσουμε." κάθισε δίπλα μου και μου έδωσε ένα ποτήρι. Το χρειαζόμουν πολύ αυτό. 

" Έμαθα για την Κάιλη. Για αυτό που έγινε στην γιορτή του φεγγαρόφωτος. Είναι εντάξει τώρα?" ρώτησε ενώ φαινόταν να ενδιαφέρετε στα αλήθεια για αυτήν.

" Δεν ήξερα ότι ενδιαφέρεσαι."

" Αδελφή μου είναι. Όσο λίγο να έχουμε μιλήσει αυτό δεν  σημαίνει πως δεν ανησυχώ για αυτήν." ήξερα πως έλεγε ψέμματα. Την μισούσε και μου το είχε πει. " Ω τι έπαθες στο χέρι σου! Γιατί δεν είπες τίποτα. Έλα. Θα στο δέσω." επειδή πονούσα την άφησα. Κάθισα στην άκρη του κρεβατιού ενώ εκείνη έφερνε τις γάζες και αλκοόλ για να καθαρίσει την πληγή. 

" Έχεις μιλήσει μαζί τους? Ο Ντάνιελ είναι καλά?" με ρώτησε ρίχνοντας ουίσκι πάνω στο χέρι μου. Πήρε μια πετσέτα και το ακουμπούσε πάνω μου όσο πιο λίγο μπορούσε για να μην με τσούζει. 

" Δεν έχω μιλήσει. Καμιά φορά μιλάει ο Ντράκο. Ρώτα αυτόν." της μιλούσα όσο παγερά μπορούσα. Δεν ήθελα να νομίζει πως θέλω κάτι από αυτήν. Εντάξει. Κάτι τέτοιες μέρες περνούσαμε πολύ καλά μεταξύ μας αλλά τώρα... Υπήρχε η Κάιλη.