Vampire brothers

Κεφάλαιο 18

ΚΑΙΛΗ

Το βράδυ πριν κοιμηθώ πήγα να καληνυχτίσω τον αδελφό μου. Χτύπησα την πόρτα του και περίμενα να ανοίξει. " Πέρνααα" άνοιξα και μπήκα μέσα. Ο Ντάνιελ είχε ξαπλώσει στο κρεβάτι του και έπαιζε με το κινητό του. " Έγινε τίποτα?" ρώτησε κοιτάζοντας με. " Όχι γιατί πρέπει να έχει γίνει τίποτα για να έρθω να σε δω?" πήγα και κάθισα δίπλα του. " Πως είσαι?"." Καλά. " σκέφτηκα πως θα μπορούσα να φύγω. Και νόμιμα. Αρκεί να έδινε την έγκριση του. " Ξέρεις σκεφτόμουν να γύρναγα. Η μαμά θα ανησυχεί ακόμα..." έκλεισε το κινητό του και σηκώθηκε." Και θέλεις να το πω στον Τόμλιν?" απάντησα θετικά με ένα νεύμα του κεφαλιού." Εντάξει. Θα το πω." έβαλε το χέρι του για να με αγκαλιάσει. "Έγινε τίποτα και θέλεις να φύγεις? " με ρώτησε ενώ απομακρύνθηκε." Όχι τι να γίνει?"

" Εμ δεν ξέρω... Μήπως τσακωθήκατε με τον Κάσπιαν? " είπε με ένα μειδίαμα. " Αμαν! Σταμάτα. Δεν τρέχει τίποτα με τον Κάσπιαν. Απλά μου έλειψε το σχολείο."

"Καλά καλά οκ. Φύγε τώρα γιατί περιμένω κόσμο. "

" Ποιον περιμένεις?" τον ρώτησα περίεργη. Ήταν τόσο καιρό μακρυά από το σπίτι και είχε προλάβει να κάνει φίλους. "Γιατί να σου πω αφού εσύ δεν μου λες τίποτα για το τι τρέχει με αυτούς. " μου έβγαλε την γλώσσα. " Α έτσι? Καλά τότε δεν πάω πουθενά. " σταύρωσα τα χέρια μου." Άμα δεν φύγεις θα σε δαγκώσω."

"Για τόλμα." είπα υψώνοντας το φρύδι μου. Με έριξε στο κρεβάτι και άρχισε να με γαργαλάει. Η κοιλιά μου είχε αρχίσει να με πονάει από τα γέλια "Σ-Στα-Σταμάτα" σηκώθηκε από το κρεβάτι τραβώντας το χέρι μου. " Μην νομίζεις ότι σε διώχνω αλλά... Αυτό ακριβώς κάνω. " με έσπρωξε προς την πόρτα. Άνοιξε την πόρτα και απέξω ήταν η κοπέλα που έβγαινε ένα πρωί από το δωμάτιο του Κάσπιαν-και η αδελφή μου. " Ωπ γειά Κρίσταλ. Η Κάιλη μόλις έφευγε." με την πριγκίπισσα είχαμε το ίδιο ύψος και τα ίδια μαλλιά αλλά τα μάτια της ήταν γαλανά σαν του αδερφού μου. Κοίταγε τον αδελφό μου με μάτια να λάμπουν ενώ έμοιαζε να ντρέπεται λίγο. " Ναι φεύγω." θυμήθηκα να υποκλιθώ. Κοιταχτήκαμε μια με τον αδελφό μου και έφυγα με γρήγορα βήματα.

ΚΑΣΠΙΑΝ

Μόλις έφυγα από το υπερβολικά βαρετό συμβούλιο, πήγα πάνω για να ετοιμαστώ. Σήμερα ήταν ο δεύτερος χορός και κατά τύχη ήταν η νύχτα της καταιγίδας των αστεριών. Όλα αυτά τα βρίσκω λίγο πολύ μελό αλλά δυστυχώς πρέπει να πάω.

Τουλάχιστον θα είναι και η θνητή. Και τώρα που την θυμήθηκα καιρό έχω να τραφώ από αυτήν. Γιατί άλλωστε την έφερα εδώ? Καλά μπορεί να μην ήταν ο μοναδικός λόγος... Ίσως άμα θέλει να συνεχίσουμε αυτό που ήθελε όταν ήταν μεθυσμενη. Γαμωτο δεν ξέρω καν γιατί μου αρέσει τόσο. Είναι όμορφη για θνητη αλλά απλά αυτό.