Vampire brothers

Κεφάλαιο 16

KYLIE

" Μου έχεις υποσχεθεί ένα ποτάκι. " Μόλις είχα ανοίξει την πόρτα και ο Κάσπιαν περίμενε απέξω. " Ποτέ το υποσχέθηκα αυτό και δεν το θυμάμαι ?"

" Έλα... Τι καλύτερο έχεις δηλαδή να κάνεις ?" μίλαγε λες και βαριόταν τα πολλά μπλα μπλα. " Θα πήγαινα να βρω τον αδελφό μου... " για δύο συνεχόμενες μέρες ήμουν συνέχεια με αυτόν. Όταν ήταν κοντά μου ένιωθα σαν να βρισκόμουν στο σπίτι μου.

" Δεν ακούω δικαιολογία. Έλα. " Με τράβηξε από το χέρι. " Καλά. Περίμενε να ντυθώ τουλάχιστον. "το χέρι του τυλιχτηκε γύρω από τον καρπό μου και με τράβηξε με δύναμη " Είσαι κούκλα. Πάμε. " έκλεισα την πόρτα του δωματίου μου και τον ακολούθησα. Τώρα τελευταία μπορώ να πω ότι τα πηγαίναμε καλύτερα με τον Κάσπιαν.

" Και που με πηγαίνεις τώρα?" πέρασε το χέρι του στον ώμο του. " Έχουμε ένα μίνι πάρτι και είσαι καλεσμένη. " τον κοίταξα παρεξευνεμενη. " Έχει κάποιος γενέθλια ή κάτι τέτοιο ?" τον ρώτησα. " Για την ακρίβεια ναι. Κάνουμε ένα παρτακι για τον Κάλβιν μιας και λόγω του μπαμπά σου δεν μπορούμε να κάνουμε.. Κανονικό πάρτι. Θα είναι και ο αδελφός σου. " Τι δουλειά έχει ο αδελφός μου μαζί τους ?!

Άνοιξε την πόρτα και μπήκαμε μέσα. Ο Κάλβιν μόλις ήρθαμε σφυριξε και ήρθε προς το μέρος μας. " Χρόνια Πολλά Κάλβιν. " του είπα. Μου χαμογέλασε ευγενικά και κούνησε το κεφάλι του σαν να με ευχαριστεί. " Τα ποσά κλείνεις ?" είπα γελώντας. " Τα εκατόν εικοσιτεσσερα. " " Γερασες. " απομακρυνε τον Κάσπιαν από εμένα και με κράτησε όπως με κράταγε ο αδελφός του προηγουμένος. " Πάντως θυμάμαι να κάνω κάποια πράγματα καλά, ακόμα. " είπε κοιτώντας με πονηρά.

Ήταν όλοι εδώ. Ο Ρόμεο καθόταν σιωπηλός κοντά στο τζάκι έχοντας πάντα τα μάτια του πάνω μου. Ο αδελφός μου καθόταν χαλαρός στον καναπέ απέναντι ενώ δίπλα του ο Ζεντ πίνοντας ένα ποτήρι κρασί αυτήν την φορά του μιλούσε σιγανά.

" Πάνω που ο αδελφός σου μας έλεγε μια ντροπιαστικη σου ιστορία από όταν ήσουν μικρή. " είπε ο Ζεντ, κάνοντας την καρδιά μου να σταματήσει για μια στιγμή. " Πλάκα κάνω " είπε κάνοντας πίσω το κεφάλι του γελώντας.

Τελικά κάθισα δίπλα στον Ρόμεο και στον Κάσπιαν. Τέλεια... " Καιρό έχουμε να τα πούμε. " του είπα. " Πράγματι." Μάλλον ήταν στα κάτω του γιατί δεν μου ξαναμιλησε. Ο Νέιθαν μου είχε ρίξει μόνο μια ματιά κάτω από τα γυαλιά του και συνέχισε να μιλάει με τον Ντραγκο.

Κάθισα αναπαυτικά στον καναπέ πίνοντας ένα είδος κοκτέιλ που με είχε διαβεβαιώσει ο Κάλβιν ότι το είχε φτιάξει ολομοναχος ειδικά για εμένα. Μπορώ να πω ότι ήταν αρκετά καλό.