Vampire brothers

Κεφάλαιο 14

ΚΑΙΛΗ

Το πρωί δεν ήθελα με τίποτα να σηκωθώ από το κρεβάτι. Ήθελα απλώς να κλείσω τα μάτια μου και να ξυπνήσω στο μικρό δωμάτιο μου, έχοντας αργήσει για το σχολείο. Και τι δεν θα έδινα για να ξαναπάω πάλι πίσω στο σχολείο μου. Παρόλο που μερικές φορές το μισούσα τόσο πολύ.

Δεν ήρθε κανένας να με ξυπνήσει. Ο Ρόμεο μου είχε αφήσει σημείωμα ότι μπορώ να κοιμηθώ όσο θέλω γιατί θα πηγαίνανε όλοι για κυνήγι. Για αυτό σηκώθηκα με το πάσο μου και πήγα στο μπάνιο για να κάνω ένα κρύο ντουζ για να ξυπνήσω. Ντύθηκα με ένα τζιν παντελόνι και ένα άσπρο μπλουζάκι και κατέβηκα κάτω για να βρω τίποτα να φάω.

Δεν συνάντησα κανέναν μέχρι την κουζίνα. Εκτός από μερικούς υπηρέτες. Δεν ήξερα πως να νιώσω για όλα αυτά. Η μητέρα μου επομένως ήξερε για εκείνους. Και για αυτό απομακρυνθηκε όσο πιο γρήγορα μπορούσε. Και εγώ πρέπει να φύγω όσο πιο γίνετε πιο γρήγορα. Όχι μόνο για τον βασιλιά αλλά πιο πολύ για τον Κάσπιαν. Όταν είμαι κοντά του θέλω να τον χτυπήσω αλλά πιο πολύ θέλω να επαναλάβει ότι έκανε εχθές το βράδυ. Δεν είχε καμία απολύτως σχέση με τον Μπεντλευ. Η γλώσσα του απλά.... Καιλη... Ψεφευγεις...

Άνοιξα το ψυγείο και έφτιαξα ένα σάντουιτς να φάω.
" Πως δεν είναι κανένας φιλαράκος σου εδώ πέρα ?" γύρισα απότομα και είδα στην πόρτα να στέκεται ο κοκκινομάλλης από εχθές. Το παντελόνι του ήταν τσαλακωμένο και το πουκάμισο του ανοιχτό ενώ τα μαλλιά του ήταν ανακατωμένα. Ακόμα και απεριποιητος ήταν πανεμορφος. Άνοιξε το ψυγείο και έβγαλε ένα μπουκάλι με το κόκκινο αηδιαστικο υγρό. Γέμισε ένα ποτήρι και κάθισε πάνω στον πάγκο κοντά μου.

" Εσύ πως δεν πηγές για κυνήγι με τους άλλους ?" τον ρώτησα ενώ άρχιζα να τρώω λίγο πιο γρήγορα για να φύγω. " Έχω πονοκέφαλο. Ήταν μεγάλο το χθεσινό βράδυ. " άνοιξε ένα συρτάρι και έβγαλε ένα κουτάκι με ασπιρίνες. Κατάπιε δύο χάπια με το " ποτό " του και ήρθε και κάθισε δίπλα μου.

" Πως πέρασε εσένα το βράδυ σου ?" με ρώτησε χαλαρά. " Μια χαρά. Όμως καλύτερα να πηγαίνω. " κατέβηκα από το σκαμπό και πήγα να φύγω όταν με σταμάτησε. " Έλα μην φεύγεις. Βαριέμαι να τρώω μόνος μου. " του απάντησα ότι έπρεπε να φύγω φέρνοντας ως δικαιολογία ότι πρέπει να ετοιμαστώ.

Ενώ ανέβαινα πάνω πέτυχα να βγαίνει από το δωμάτιο του Κάσπιαν η κοπέλα που ήταν μαζί του εχθές . " Καλημέρα!" μου είπε. Φαινόταν να είναι χαμηλών τόνων και σχετικά γλυκιά. Της χαμογέλασα με ένα πολύ ψεύτικο χαμόγελο και μπήκα μέσα τσατισμένη στο δωμάτιο μου. Εδώ ο κόσμος χάνεται και ο Κάσπιαν πηδιέται με οποία βρει μπροστά του!? Η άλλη φωνή στο κεφάλι μου απάντησε "Ας κάνει ότι θέλει. Εσένα τι σε νοιάζει ?" Σωστά. Τι με νοιάζει ? Ούτως ή άλλως δεν νιώθει κάτι όταν με φιλαει, μόνο όταν πίνει από το αίμα μου. Το κάνει για το παιχνίδι. Ή μπορεί να το κάνει επίτηδες έχοντας στόχο να με κάνει να τον ερωτευτω ώστε να μείνω για πάντα εδώ χωρίς να θέλω να το σκάσω. Σε γελασανε Κασπιι...