Vampire brothers

Κεφάλαιο 4

                                                 ΚΑΙΛΗ

      Ο πόνος στο κεφάλι μου είχε υποχωρήσει αρκετά άλλα εξακολουθούσα να νιώθω υπερβολικά αδύναμη. Ξύπνησα το επόμενο πρωί, έχοντας κοιμηθεί για αρκετές ώρες. Το βράδυ η επίσκεψη του Κάσπιαν με βρήκε απροετοιμαστη. Νόμιζα πως θα είχε την αξιοπρέπεια να με αφήσει λίγο να ηρεμήσω. Αλλά φυσικά έκανα λάθος.

   Κατέβηκα από το κρεβάτι για να βρω κάπου να φάω. Ελπίζω να έχει φαγητό εδώ πέρα αλλιώς θα πεθάνω πρώτα από την ασιτία και ύστερα από τον Κάσπιαν και τα τρελά αδέλφια του.

      "Ούτε ένα καλημέρα δεν αξίζω? "άκουσα την φωνή του εχθρού μου. Ο Κάσπιαν καθόταν με την πλάτη στην διπλανή πόρτα φορόντας μόνο μια αθλητική φόρμα, αφήνοντας ακάλυπτους μυς του, που κανονικά έπρεπε να είχα λυποθυμίσει μόλις τους έβλεπα. Οι κοιλιακοί του ήταν....

       " Δεν σου έμαθαν οι γονείς σου να μην καρφώνεσαι έτσι ?" Εντάξει μπορεί να είχα καρφωθεί λίγο πάνω του....

      " Πρώτον :Δεν σου μιλάω εσένα μετά το χθεσινό,  δεύτερον τι κάνεις εδώ ? Και τρίτον δεν καρφωνόμουν. " του είπα προσπαθώντας να τον κοιτάω στα μάτια. Με μια μικρή αποτυχία...

     Γέλασε και ύστερα απάντησε.

     "Οκ πριγκίπισσα ότι πεις... Α και το δωμάτιο μου είναι εδώ. Άρα άμα θες να μου κάνεις καμία επίσκεψη το βράδυ είσαι ευπρόσδεκτη." μου έκλεισε το μάτι με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά.

     Τι μαλάκας Θεέ μου.... Όσο και να τον φοβάμαι δεν μπορώ να μην μιλήσω. Ίσως είναι χαζομάρα μου αλλά θέλω να το παίξω δυνατή μπροστά του. Δεν το βάζω τόσο εύκολα κάτω Κασι.

     Τον προσπέρασα και μπήκα στο μπάνιο, όπου μου είχε πει ο Ρόμεο ότι ήταν.

      Το μπάνιο ήταν απλά τέλειο. Τα πάντα ήταν από λευκό μάρμαρο που άστραφτε ενώ η μπανιέρα ήταν πολύ μεγάλη σε μαύρο χρώμα. Κλείδωσα την πόρτα και άνοιξα την βρύση για να γεμίσω την μπανιέρα με καυτό νερό.

      Κοίταξα το πρόσωπο μου στον καθρέφτη. Φαινόμουν χάλια. Το μακιγιάζ είχε φύγει από το πρόσωπο μου και δεν υπήρχε ίχνος από χρώμα στα μάγουλά μου. Έβγαλα τα ρούχα μου και μπήκα μέσα στην μαρμάρινη μπανιέρα.

      Σήμερα το βράδυ, πρέπει να φύγω από εδώ μέσα. Το μόνο που θέλω είναι λίγη τύχη. Που δεν με λες και πολύ τυχερή αυτές τις τελευταίες μέρες... Δεν μπορώ ούτε μια παραπάνω μέρα με αυτούς εδώ.