Vampire brothers

Κεφάλαιο 61

ΚΑΙΛΗ

"Μην κάνεις φασαρία μπορεί να κοιμάται. Απλά θα αλλάξω και θα φύγουμε." ψιθύρισα χωρίς λόγο αφού βρισκόμασταν έξω από το σπίτι ακόμα.
" Μην ξεχάσεις να αλλάξεις εσώρουχο. Βάλε αυτά που έχωσες κρυφά στην τσάντα πριν φύγουμε.." τον Χτύπησα δυνατά στο στομάχι καθώς προσπαθούσα να ανοίξω την πόρτα ενώ εκείνος γέλαγε." Σκασε. " το κλειδί τελικά γύρισε και μπήκα στο εσωτερικό.

"Φύγε τώρα από το σπίτι μου και μην τυχόν τολμήσεις να ξαναπατήσεις. Πάντα ήξερα ότι έχεις θράσος αλλά δεν πίστευα τόσο. Είχαμε συμφωνήσει Τομλιν! Δεν θα πλησιαζες την Καιλη κι τον Ντάνιελ και εγώ θα εμένα μακριά από τα άλλα παιδιά μου." άκουγα την μητέρα μου να κλαίει από την κουζίνα. Πάγωσα στην είσοδο μόλις άκουσα να αναφέρει το όνομα του πατέρα μου. Δεν ήξερα αμα βρισκόταν εδώ ή του μίλαγε από το τηλέφωνο. Αλλα κάτι μου έλεγε πως βρισκόταν στο ίδιο δωμάτιο. Κάποια στιγμή ένιωσα τον Κάσπιαν να με αγγίζει αλλά έκανα ενα βήμα μπροστά για να μπορώ να ακούσω καλύτερα. Τι ήθελε να πει με το "τα αλλα παιδιά μου."

" Εσύ έφυγες από το σπίτι. Όλα ήταν μια χαρά και εσύ με παράτησες. Μου πήρες τα παιδιά μου πριν καν τσ γνωρίσω. Έπρεπε και εσύ να νιώσεις μια απώλεια. Με κατέστρεψες Λόρενς. Μου πήρες τα πάντα." δεν το πίστευα πως θα άκουγα ποτέ τους γονείς μου να τσακώνονται. Βασικά δεν πίστευα πως ποτέ θα μάθαινα για τον πατέρα μου. Εκείνη όμως την στιγμή βρισκόταν μαζί της, με μια φωνή που ακόμα κσι εμένα κατάφερε να λυγίσει.

" Είπες στα παιδιά μου πως η μαμά τους είναι μια ξένη. Ποτέ δεν με υποστήριξες μπροστά στον μπαμπά σου. Δεν θα καθόμουν να βασανιζομαι εξαιτίας σου." ξαφνικά ακούγοντας αυτά τα λόγια τα πόδια μου έγιναν σαν τούβλα που με τραβούσαν στον πάτο της θάλασσας. Ένιωσα κάποιον να με πιάνει πριν ακουμπήσω το έδαφος." Γάμωτο Καιλη δεν ήθελα να το μάθεις έτσι. " μουρμούρισε ο Κάσπιαν κάνοντας τους μάλλον να καταλάβουν πως δεν ηταν πια μόνοι τους στο σπίτι.

" Ντάνιελ εσύ είσαι?" φώναξε η μητέρα μου απο την κουζίνα. Εδώ και τόσα χρόνια δεν ήξερα για τα αδέλφια μου. Όλα ήταν ένα ψέμα. Πως... Πως μπόρεσε να αφήσει τσ παιδιά της να ζήσουν με εκείνον. Άμα... Άμα ζούσαν όλα αυτά τα χρόνια μαζί μας δεν θσ είχαν περάσει τίποτα από αυτά που περνάνε. Από τον ξάφνιασμο γύρισα στην στεναχώρια και από την στεναχώρια στον θυμό.

" Εμείς ήμαστε Λόρενς." φώναξε ο Κάσπιαν αλλά τον πρόλαβε ο πατέρας μου που βγήκε σαν σιφουνας από την κουζίνα. Τα μαλλιά του ήταν ανακατεμένα κσι φαινόταν πως είχε αρκετό καιρό να ξυριστει. Τσ ρούχα του ήταν απλά και καθημερινά, ίσως και μοντέρνα. Κοίταξε πρώτα τον Κάσπιαν και έπειτα γύρισε τα μάτια του προς τα εμένα.