Vampire brothers

Κεφάλαιο 31

ΚΆΙΛΗ

Είχα τόσο καιρό να ξυπνήσω νωρίς που σήμερα όταν σηκώθηκα με το ζόρι κρατούσα τα μάτια μου ανοιχτά. Ετοιμάστηκα γρήγορα και πέταξα μέσα στην τσάντα μου τα βιβλία μου. Φόρεσα ένα απλό μαύρο τζιν και το κόκκινο δερμάτινο τζάκετ μου, ενώ πέρασα από τον λαιμό μου το μενταγιόν του Κάσπιαν. Ήταν το μόνο που είχα για να το θυμάμαι.

" Καλημέρα μωρό μου. Είσαι σίγουρη ότι θες να πας ?" με ρώτησε βάζοντας μπροστά μου ένα πιάτο με τηγανιτές. Έκοψα μια δαγκωνιά ενώ έγνεψα καταφατικά. " Και τι θα τους πεις ? Θα σε ρωτάνε όλοι. " Αυτό δεν το είχα σκεφτεί...

" Δεν θα πω τίποτα. Όχι μέχρι να μιλήσω στην αστυνομία. " εκτός από την Ερμιόνη. Είναι και αυτή οικογένεια μου άρα θα της έλεγα τα πάντα.

" Να προσέχεις. " μου είπε αγκαλιάζοντας με λίγο υπερβολικά σφιχτά. " Ζούσα σε ένα σπίτι γεμάτο βρικόλακες. Νομίζω ότι θα μπορέσω να τα καταφέρω να πάω σχολείο. " γύρισε πάνω τα μάτια της αλλά τελικά γέλασε. 

" Πρέπει να πηγαίνω. Άργησα. " την φίλησα και έφυγα. Το σχολείο από το σπίτι μου ήταν ένα δεκάλεπτο με τα πόδια. Μόλις έφτασα με έπιασε ένα συναίσθημα ανυπομονησίας.

Μπήκα στο κτήριο και άκουσα μια φωνή να φωνάζει. " Η ΚΑΙΛΗ! " αμέσως όλοι, γνωστοί και άγνωστοι με πλησίασαν και άρχισαν τις ερωτήσεις. Πότε δεν ήμουν τόσο διάσημη.

" Που ήσουν ?" " Άκουσα ότι σε απήγαγαν εξωγήινοι είναι αλήθεια ?" " Θεέ μου είσαι καλά ? Όλοι μιλάνε για εσένα. " ήταν μερικά που άκουσα.

" Δεν θα ήθελα να πω τίποτα ακόμα. " είπα ενώ μια συμμαθήτρια μου που κάναμε για λίγο καιρό παρέα με αγκάλιασε υπερβολικά χαρούμενη.

" Που είναι η Ερμιόνη ?" την ρώτησα αγνοώντας όλους τους άλλους που με είχαν περικυκλώσει. " Δεν έχει έρθει ακόμα νομίζω. Δεν είναι πολύ καλά τώρα τελευταία. Δηλαδή όσο καιρό έλειπες. Θα συνεχίσεις φέτος μαζί μας ? Έχεις χάσει πολλά μαθήματα. "

Πήγα να απαντήσω αλλά με έκοψε.  " Παιδιά! Άμα θέλετε συνέντευξη ελάτε άλλη ώρα. Αντε φύγετε τώρα. " έβαλε το χέρι της στους ώμους μου και με βοήθησε να περάσουμε όλα αυτά τα παιδιά.

Η διευθύντρια του σχολείου με περίμενε στην είσοδο. " Πολύ χαίρομαι που βρίσκεσαι και πάλι κοντά μας. Δεν θέλω να ξέρω τι πέρασες. Πρέπει να ήταν τρομερό. " Με αγκάλιασε και χαμογέλασε. Την είχα πέρυσι καθηγήτρια στην ιστορία. Ήταν πολύ καλή αλλά πολύ συναισθηματική.