Vampire brothers

Κεφάλαιο 41

ΚΑΙΛΗ

Είχα ξυπνήσει από έναν πολύ κακό όνειρο. Είδα να περνάει από τον λαιμό του Κάσπιαν μια λεπίδα αφήνοντας ένα κατακόκκινο ποτάμι να κυλάει ενώ τα μάτια του να αρχίζουν να θολώνουν.

" Καιλ. Κάιλη!" με ξύπνησε από τον εφιάλτη. Αμέσως κοίταξα τριγύρω και τον είδα ζωντανό δίπλα μου. Δεν ξέρω γιατί αλλά έπεσα πάνω του αγκαλιάζοντας τον.

" Έβλεπες όνειρο. Είσαι εντάξει?" χαιδεψε με το χέρι του την πλάτη μου.
Τα μάτια μου άρχισαν να δακρύζουν μόνο και μόνο στην θύμηση του ονείρου. Φαινόταν τόσο αληθινό. Λες και όντως μπροστά μου...

" Σε παρακαλώ. Μην φύγεις. Κάτι κακό θα συμβεί. Μην πάει κανένας σας. Θα πάω να μιλήσω εγώ στην Αντελ. Θα την πείσω. Απλά... Μην πας." πλανταξα πάνω του από το κλάμα. Τον έσφιξα τόσο πολύ ώστε να μην φύγει.

" Τώρα λες ανοησίες. Έλα σήκω. Μια χαρά θα είμαι. Έχω αντέξει και χειρότερα. " Με απομάκρυνε από κοντά του και στέγνωσε με τους αντίχειρες του τα δάκρυα μου.

" Μην ανησυχείς. Για κανέναν από εμάς. Μόνο για εσένα. Πρέπει να είσαι δυνατή και να προσέχεις τον εαυτό σου. " προσπάθησα να νευσω αλλά ένιωσα όλο μου το σώμα να παραλύει. Απλά τον άφησα να με σύρει στο μπάνιο.

Στο πρωινό ήταν όλοι σιωπηλοί. Ο Νειθαν έλειπε και οι μόνοι που μιλούσαν ήταν ο Ντρακο με τον Ερλ.Προσπάθησα να βγάλω το όνειρο από το μυαλό μου αλλά αδυνατουσα. Φυσικά δεν είχα ούτε καν όρεξη. Απλά τσιμπολογουσα λίγο τα κρουασανακια σοκολάτας.

" Το βράδυ σκεφτόμουν να βγούμε έξω να το γιορτάσουμε. Τι λέτε ?" είπε ο Κάλβιν πίνοντας από το ποτήρι του.

" Τι να γιορτάσουμε Καλ ? Που θα πάτε να σκοτώσετε και να σκοτώθηκε ? Το έχεις καταλάβει ότι μπορεί σε κάποιες ώρες, μέρες να έχεις χάσει την ζωή σου ? Ή οποιοσδήποτε από τα αδέλφια σου ?" του απάντησα σχεδόν θυμωμένα.

" Ηρέμησε Κάιλ. Ξέχασε το. " προσπάθησε να με ηρεμήσει ο Κας που κατάλαβε πως το όνειρο με είχε επηρεάσει αρκετά. " Συ-συγνωμη Κάλβιν. Απλά δεν είμαι και πολύ καλά. " κούνησε το κεφάλι του σαν να με καταλαβαίνει.

" Εγώ θα πάω την Ερ σπίτι της. Άμα θέλετε ελάτε. " ο Ρόμεο έρειξε μια ματιά στην κολλητή μου και μετά κοίταξε εμένα. Φαινόταν ήρεμος σχετικά. Σαν να μην συνέβαινε τίποτα το σημαντικό. Δεν μπορώ να του καταλάβω. Γιατί δεν φοβούνται ?

" Δεν θα κάτσεις εδώ ?" την ρώτησα. Είχα ξεχάσει τελείως ότι είχε έρθει μόνο για τις διακοπές των Χριστουγέννων. " Αύριο ξεκινάνε τα σχολεία. Δηλαδή εσύ δεν θα έρθεις ?"