Vampire brothers

Κεφάλαιο 53

Κάσπιαν

Σήμερα θα φευγαμε από αυτήν την κόλαση. Εχθές που πέρασα από το σημείο που η Κάιλη βρέθηκε νεκρή δεν μπορούσα να μην σκέφτομαι τι θα γίνει άμα δεν πετύχει το σχέδιο μου. Με την Ροουζ όσο επωδυνο και αν ήταν κατάφερα να συνεχίσω την ζωή μου. Αλλά με την Κάιλη... Είναι αλλιώς.

Είχε έρθει ο Ρομεο από το πρωί να με βοηθήσει να σηκωθώ μιας και είχαμε πιει πολύ και είχαμε πει πολλά με την μικρή μαγισσουλα και τον φιλαράκο της. " Άσε με... Θα κατέβω σε λίγο." μουρμουρισα ενώ εκείνος με τράβαγε να σηκωθώ από το κρεβάτι. Θυμήθηκα τα παλιά που με τράβαγε για να πάμε στα μαθήματα μας. Πριν τσακωθούμε.

" Άμα δεν σηκωθείς σε δύο λεπτά θα φύγουμε χωρίς εσένα και θα σε αφήσουμε μόνο εδω. Και δεν το θέλεις. " Με τα χίλια ζόρια κατάφερα να σηκωθώ και να κάνω τον εαυτό μου να μοιάζω με ζωντανό.

Το βράδυ τους είχα πει να ετοιμαστούν και για να έρθουν σπίτι μου. Όταν κατέβηκα τους είδα να στέκονται άβολα στις σκάλες ψιθυριζοντας ο ένας στον άλλον κοιτάζοντας τριγύρω σαν χαμένοι. Πράγματι το μέρος σου έκοβε την ανάσα για τον πλούτο και γενικά για την χλιδή που εβλεπες σε κάθε χιλιοστό του κάστρου.

Τους πλησίασα για να σταματήσουν να κάνουν σαν βλαμμένα μικρά κοριτσάκια. " Καλημέρα. Είστε έτοιμοι?" Ρώτησα προσπαθώντας να φαίνομαι όσο πιο ευγενικός μπορούσα. Η Κάιλη πάντα επέμενε να είμαι ευγενικός στους πάντες και για αυτήν είχα κάνει μεγάλη προσπάθεια.

" Ναι ναι ήμαστε. Έτσι Μπραντ? Φυσικά στην γιαγιά μου δεν έχω τίποτα και είμαι σίγουρη ότι θα ανησυχεί πολύ αλλά δεν νομίζω να μας πάρει πολλές μέρες έτσι?" η μικρή άρχισε πάλι να μιλάει χωρίς να σταματάει και εγω άρχισα και πάλι να τα παίρνω. "Τέλως πάντων. Πάμε. "

Αυτό ήταν ένα από τα πιο κουραστηκα ταξίδια που έχω κάνει ποτέ. Μάλλον δεν ήταν σωματική η κούραση αλλά ψυχική καθώς περίμενα όταν έφτανα σπίτι μας σκεφτόμουν ότι θα μου ερχόταν όλες οι αναμνήσεις που είχα μαζί της.

Πρέπει να βρούμε το βιβλίο. Πρέπει να βρούμε το βιβλίο. Πρέπει να βρούμε το βιβλίο. Έλεγα και ξανά έλεγα. Αλλά άμα δεν υπάρχει? Άμα όλα ήταν στην φαντασία μου? Άμα η μητέρα μου δεν με είχε φωνάξει ποτέ και δεν ήταν παρά μόνο ένα όνειρο? Άμα την φέρουμε πίσω και κάνει κακό σε κάποια από τα αδέλφια μου?

"Κάσπιαν!" άκουσα κάποιον να με φωνάζει και ήξερα ότι ήταν ο αδελφός μου Ρόμεο. Μόνο αυτός μου μιλούσε τώρα. Οι άλλοι μάλλον ένιωθαν άβολα για να μου μιλήσουν. " Μπορείς επιτέλους να με αφήσεις μόνο μου?! Είπα είμαι μια χαρά! Μην μπλέκεσαι στα πόδια μου!" άμα μάθαινε γιατί τους έφερα αυτούς εδώ πέρα σίγουρα θα με εμπόδιζε. Η θα με καρφωνε στον Νειθαν και μετά αυτός στον βασιλιά.