Vampire brothers

Κεφάλαιο 12

ΚΑΙΛΗ

Από κάτω ακουγόταν να έχει φασαρία. Ο Βασιλιάς είχε φτάσει το μεσημέρι αλλά εγώ δεν χρειάστηκε να παραβρεθώ στο δείπνο. Ευτυχώς δηλαδή επειδή δεν θυμάμαι τίποτα από τα μαθήματα με τον Νέιθαν άρα πιθανός θα γινόμουν ρεζίλι. Πάντως τον χορό ότι και να έκανα με αναγκαζαν να πάω. Και όσο πέρναγε η ώρα τόσο πολύ είχα περιέργεια και τρόμο για το τι μπορώ να αντιμετωπισω. Έχω δει αρκετές ταινίες με θέμα τον σατανισμο και σίγουρα δεν θέλω να γίνω ένα από τα θύματα τους. Το χειρότερο δεν είναι πως μπορεί να χάσω την ζωή μου στα δεκαεφτα μου αλλά... Το ότι θα με συνοδεύει ο Κασπιαν.

Είχανε έρθει από νωρίς τρεις κοπέλες για να με βάψουν να με χτενίσουν και να με ντύσουν. Τους είπα εκατό φορές πως δεν χρειάζεται να κουραζονται και μπορώ να τα κάνω και μόνη μου όλα αυτά αλλά εκείνες επέμεναν αρκετά. Με εβαψαν όχι όσο βαριά πίστευα κάνοντας με να νιώθω όχι τόσο μικρή και... Ανθρώπινη. Ενώ μου έκανε μια κοπέλα μπουκλες δεν μπορούσα να σταματήσω να χαζεύω τον εαυτό μου στον καθρέφτη. Ήμουν η Καιλη αλλά... Σε μια πολύ καλύτερη εκδοχή της. Οι βοηθοί μου έβγαλαν τα ρούχα μου και μου φόρεσαν ένα φόρεμα που σίγουρα κόστιζε πάρα πολλά αφού ήταν επώνυμο. Το γκριμπλε σατέν ύφασμα αγκαλιαζε όλο το σώμα μου αναδεικνυοντας τις καμπύλες μου χωρίς να φαίνομαι προκλητική. Στο λαιμό μου, τοποθετήθηκε ένα λεπτό ασημένιο κολιέ με μικρά διαμαντάκια και ασορτι σκουλαρίκια. Τα κορίτσια μόλις μου έδωσαν ένα ζευγάρι πολύ ψηλά πέδιλα με ασημενιες λεπτομέρειες έφυγαν.

Περπατησα μέχρι τον καθρέφτη και με κοίταξα. Εντάξει μάλλον οι βρικολακες έχουν φοβερό γούστο στα ρούχα και τα λοιπά αλλά είμαι μια συνηθισμένη εφηβη από την Νέα Υόρκη. Τίποτα περισσότερο. Πίσω από όλα αυτά είμαι εγώ...

Ένα χτύπημα στην πόρτα με έκανε να πεταχτω. Ο Κασπιαν υποθέτω πως ήρθε να παραλάβει το δέμα... Να το χορέψει ένα χορό και μετά να το στείλει πάλι εκεί που το βρήκε. Αντί όμως για τον αντιπαθητικο αλλά εξαιρετικά σεξι βρικόλακα ήταν ο αδελφός του, "Γειά σου Ρομεο...Δεν σε περίμενα. Δεν έπρεπε να είσαι με τους άλλους κάτω ?" ρώτησα μπερδευοντας για λίγο τα λόγια μου. Ήταν... Σαν πρίγκιπας. Το σακάκι του πήγαινε απίθανα πολύ και σαν να είχε κάνει κάτι στα μαλλιά του γιατί φσινοντουσαν ακόμα πιο λευκά από το συνηθισμένο.

" Εμ... Ήρθα να δω άμα είσαι αγχωμενη. Εχθές το βράδυ σε πέτυχα για λίγο κάτω και μου φαινοσουν κάπως. Είσαι εντάξει ? " του χαμογελασα σαν δώρο μιας και από αύριο δεν θα με ξαναεβλεπε. Αύριο άμα πάνε όλα καλά θα το σκάσω όπως την άλλη φορά.