Vampire brothers

Κεφάλαιο 23

ΚΑΙΛΗ

" Νομίζω ότι ξυπνάει." άκουσα μια θολή γυναίκα φωνή κάπου κοντά μου. Άνοιξα για λίγο τα μάτια μου αλλά τα ξανάεκλεισα από τον ήλιο.

" Είστε καλά? Ανησυχήσαμε τόσο πολύ." η κοπέλα που με είχε βρει τότε που με είχε δαγκώσει ο Τζεις βρέθηκε μπροστά μου. Το δωμάτιο ήταν φωτεινό, οι τοίχοι βαμμένοι σε άσπρο χρώμα. Ήμουν ξαπλωμένη σε ένα μόνο κρεβάτι και τα χέρια μου ήταν γεμάτα με καλώδια. Μάλλον είναι κάτι σαν ιατρείο.

Μου έδωσε να πιω ένα ποτήρι με νερό και είπε σε μια άλλη κοπέλα με μαύρα σγουρά μαλλιά και αμυγδαλωτά ματιά να φωνάξει τον αφέντη.

" Ο Κάσπιαν είναι καλά?" ρώτησα. Στο μυαλό μου ήρθε η εικόνα να με αγγίζει, μετά ο Κάσπιαν να τσακώνεται μαζί του. Να μπίγω το μαχαίρι στο σώμα του-

" Ναι. Έρχεται μια φορά την ημέρα να ρωτήσει για την υγεία σας."

" Δηλαδή πόσες μέρες είμαι εδώ?" κάθισε δίπλα από τα πόδια μου πάνω στο κρεβάτι. " Τρεις. Αχ τι ήταν αυτό που συνέβη! Ευτυχώς που είστε εντάξει τώρα. Δεν μπορώ να φανταστώ τι περάσατε."

"Ο βασιλιάς είναι ακόμα εδώ ? " έπρεπε κανονικά να είχε φύγει πριν δύο ημέρες. Μακάρι να έφυγε. Αλλά ο αδελφός μου...?

" Όχι. Περιμένει να αναρρώσετε πρώτα . Ο αδελφός σας μόλις πριν λίγο έφυγε. Έδειχνε χάλια και του είπα να πάει να ξεκουραστεί . Αυτός και ο Κ. Ρομεο δεν έφυγαν στιγμή από εδώ." ωχ... Ο Ρομεο θα με έβριζε. Και θα είχε και δίκιο. Δεν έπρεπε να φύγω. Απλά είχα μια ελπίδα να δω ξανά το σπίτι μου. Την μαμά μου.

Εκείνη την στιγμή μπήκε ο Ρομεο. Από πίσω του ήταν ο Ντάνιελ. Ήρθε υπερβολικά γρήγορα κοντά μου και με αγκάλιασε σφιχτά.

" Το ξέρεις ότι μας τρόμαξες?!" είπε χωρίς να με αφήνει. Ο αδελφός μου ήταν χαμογελαστός από πίσω του και με κοιτούσε. Τα μάτια του φαινόντουσαν κουρασμένα. "Στο είπα ότι η αδελφή μου είναι θηρίο" είπε ο Ντάνι χαμογελώντας.

"Δεν είχα καμία αμφιβολία." γέλασε ο Ρόμεο και μου έκλεισε το μάτι.

" Ο Τζεις?" ρώτησα τον Ρομεο αφού ξεκόλλησε από πάνω μου και κάθισε κοντά μου. Αυτός που απάντησε ήταν ο αδελφός μου.

" Θα έρθει αύριο ο πατέρας του. Μπορεί και το συμβούλιο. Πρέπει να είσαι και εσύ. Αλλά οπότε μπορέσεις φυσικά." απάντησε πολύ ήρεμα. Ήμουν τόσο χαρούμενη που τον έβλεπα.

" Τους άκουσα να λένε ότι με ήθελαν για να ζητήσουν - χρήματα υποθέτω - από τον Τομλιν. " κοιταχτήκανε μια μεταξύ τους. Τι τώρα γίνανε και φιλαράκια?