Vampire brothers

Κεφάλαιο 49

Καιλη

Ήταν ο χειρότερος ύπνος που είχα ποτέ. Βασικά δεν μπόρεσα να κοιμηθώ καθόλου. Ο Κάσπιαν είχε το χέρι του στην μέση μου και φαινόταν πολύ καλύτερα τώρα που είχε τραφεί αλλά η πληγή δεν έκλεινε. Έπρεπε να τον βοηθήσω αλλά δεν μπορούσα.

Το πρωί του έλιωσα τις αλυσίδες από τα χέρια του. " Ευχαριστώ" μου είπε τρίβοντας τους καρπούς του. " Ποιο είναι το σχέδιο. "

" Είναι στα χέρια μας χιλιάδες ζωές Καιλη. Μπορούμε. Μπορούμε να την σκοτώσουμε. Έτσι θα σταματήσει ο πόλεμος και θα γυρίσουμε όλοι στα σπίτια μας." ήθελα τόσο πολύ να γυρίσουμε σπίτι μας... Δεν έλειπα πολλές μέρες αλλά μου έλειπαν όλοι τους.

" Είναι σχεδόν αδύνατο Κάσπιαν. Ήμαστε δύο, είναι χιλιάδες. Δεν γίνετε να βγούμε από εδώ μέσα και απλά να πάμε να την σκοτώσουμε. " χαιδεψα το άλλο μπράτσο του με τα δάχτυλα μου.

" Το ξέρω. Και δεν μπορώ να σε αφήσω να παλέψεις. Είσαι άνθρωπος. Εσύ απλά θα φύγεις. Θα σε βοηθήσω. " ύψωσα το φρύδι μου." Νομίζεις μικρέ πεισματάρη ότι θα σε αφήσω εδώ μόνος σου. Ή μαζί ή τίποτα. " μου χαμογέλασε λοξά και κοίταξε τα χείλια μου, αλλά δεν με φίλησε.

" Πρέπει να της μιλήσω. Και στον πατέρα μου. Άμα μάθει ότι είμαι εδώ ο Ντάνιελ σίγουρα δεν θα τον αφήσει σε ησυχία μέχρι να με βγάλουν. "

" Δεν θα πας μόνη σου να της μιλήσεις. Θα έρθω και εγώ." είπε αμέσως. Ακούμπησα το χέρι μου στο στήθος του για να τον εμποδίσω να κουνηθεί." Δεν χρειάζεται. Δεν μπορεί να μου κάνει τίποτα. Μην ξεχνάς ότι είμαι πριγκίπισσα. Και ανιψιά της." σηκώθηκα πάνω και μαζί μου και ο Κάσπιαν. Με τράβηξε από την μέση και πάρα λίγο να χάσω την ισορροπία μου, και με φίλησε κανονικά όπως παλιά.

" Να προσέχεις. " του χαμογέλασα και πήγα στην πόρτα.

" Ει. Θέλω να μιλήσω στην βασίλισσα σας. Είμαι η κόρη του Τομλιν." φώναξα μέσα από τα μικρά κάγκελα που υπήρχαν στην πόρτα. Γύρισα να κοιτάξω τον Κάσπιαν αλλά άκουσα την πόρτα να ανοίγει.

" Η κόρη του Τομλιν δεν θα ήταν χαζή να βρισκόταν εδώ μέσα και δεύτερον... Εσύ δεν θα έπρεπε να έχεις γίνει γεύμα αυτουνού εδώ? " είπε κοιτάζοντας τον.

" Μπορώ να της τα εξηγήσω όλα. Απλά άσε με σε παρακαλώ να της μιλήσω." μουρμούρισε ένα καλά και μετά έκλεισε την πόρτα.

" Μην δεχτείς τίποτα από ότι σου πει. Μην την εμπιστευτείς ούτε λεπτό. " έπιασε τα χέρια μου μέσα στα δικά του. Πήγα να του πω ξανά να μην ανησυχεί αλλά άνοιξε η πόρτα.