Vampire brothers

Κεφάλαιο 58

ΚΑΣΠΙΑΝ

Μάλλον δεν έχω νιώσει πιο άβολα αλλά ταυτοχρόνως και άνετα μαζί με την καινούργια οικογένεια μου. Ίσως η μοναδική οικογένεια στην οποία έχω βρεθεί ποτέ. Η Κάιλη έλαμπε ολόκληρη κάνοντας με να μην μπορώ να ξεκολλήσω τα μάτια μου από πάνω της. Το χαμόγελο της ήταν πιο λαμπερό και το γέλιο της απλά υπέροχο.

Η μαμά της δεν ήταν καθόλου κακή και άρχισα να καταλαβαίνω γιατί ο Τομλιν την είχε ερωτευτεί. Αυτή η γυναίκα δεν σταματάει ποτέ να χαμογελάει πραγματικά, κάποια στιγμή μου πέρασε από το μυαλό πως μπορεί ακόμα και στον ύπνο της να έχει την ίδια έκφραση. " Τι σκέφτεσαι?" με σκούντηξε η Κάιλη ενώ εγώ παρακολουθούσα την Λόρενς και τον Ντάνιελ να διαφωνούν για το ποιος ηθοποιός έπαιζε σε μια ταινία που πολύ αμφιβάλλω άμα την ξέρει καν ο σκηνοθέτης του. Ήταν ήδη αργά και από ότι κατάλαβα η Κάιλη άρχισε λίγο να νυστάζει αφού είχε κουρνιασει πάνω μου αγνοώντας ότι η μητέρα της ήταν στο ίδιο ακριβώς δωμάτιο.

" Ω νυστάζω... Πάμε πάνω?" χασμουρηθηκε και εγώ απάντησα θετικά απλά κουνώντας το κεφάλι μου. Σηκωθήκαμε από τον καναπέ πιασμένοι ακόμα από το χέρι. " Καληνύχτα μανούλα. Τα λέμε αύριο." την αγκάλιασε με το ένα χέρι αφού το άλλο ήταν μέσα στο δικό μου. " Καλό βράδυ. " είπα και εγώ με την σειρά μου.

" Να σε καλά γλυκιέ μου. Α Καιλη λέγαμε το πρωί να πάμε όλοι μαζί για ψώνια και μετά για φαγητό. Τι λέτε? "

" Ναι φυσικά. "απάντησε αμέσως η Καιλη και για τους δύο μας. Εκείνη χειροκροτησε σαν μικρό παιδί βάζοντας άλλο ένα ποτήρι κρασί. " Α και οι δύο σας να κάνετε ησυχία. Ξύπνησα νωρίς σήμερα. " αστειεύτηκε ο Ντάνι. Προς μεγάλη μου έκπληξη η Λόρενς γέλασε ενώ η κόρη της είχε γίνει άσπρη σαν το πανί. Δεν περίμενα η μαμά της να είναι τόσο κουλ... Σκέφτηκα αλλά αμέσως κατάλαβα ότι μάλλον δεν μίλαγε αυτή αλλά το ποτό. Χαμογέλασα βεβιασμένα προτού ακολουθήσω την Καιλη πάνω. Καθώς βρισκόμουν από πίσω της χάζευα τις φωτογραφίες της και της οικογένειας της στον τοίχο έξω από το δωμάτιο της. Σε όλες ήταν τόσο χαμογελαστή και φαινόταν πραγματικά ευτυχισμένη. Στις περισσότερες ήταν με τον αδελφό της ενώ μερικές με κάποια άγνωστη για εμένα γυναίκα. Υπέθεσα ότι θα ήταν η γιαγιά της. "Σταμάτα να κοιτάς τις φωτογραφίες. Είμαι σαν χαζό"

"Ναι πραγματικά" της πείραξα." Ει τι είπες?!" έκανε την θυμωμένη ανοίγοντας την πόρτα που ήξερα ότι βρισκόταν το δωμάτιο της. Είχα ξαναβρεθεί εδώ μόλις ήταν είχα πάρει πίσω από τον Τομλιν. Τα πάντα φώναζαν Καιλη. Από το ροζ χρώμα στους τοίχους μέχρι τα φούξια μαξιλαράκια στο κρεβάτι. Παρόλα αυτά μου άρεσε που κάθε λεπτομέρεια είχε την ταυτότητα της πάνω. Κάθισα στο περβαζι του παραθύρου και χάζευα την βροχή ενώ η Καιλη άλλαζε ρούχα για το βράδυ.