Vampire brothers

Κεφάλαιο 7

ΡΟΜΕΟ

" Τι έγινε ?"ρώτησα τα αδέλφια μου. Είχαν μαζευτεί όλοι τους στο μεγάλο σαλόνι και φώναζαν. Κοίταξα άμα ήταν η Κάιλη αλλά μάλλον θα κοιμόταν τέτοια ώρα.

" Η θνητή προσπάθησε να φύγει. Ήμασταν πολύ τυχεροί που την βρήκαμε εγώ και ο Ζεντ. Είχε φτάσει έξω από την καγκελόπορτα." με πληροφόρησε ο Νέιθαν ενώ ο Κάσπιαν βύθιζε το σώμα του σε μια πολυθρόνα τσατισμένος. " Και τώρα που είναι ?" ρώτησα κοιτάζοντας τον Κάσπιαν. " Στο δωμάτιο της." είπε ο Ζεντ ενώ έφευγε από το δωμάτιο

Ανέβηκα πάλι πάνω. Ενώ είχα ξάπλωσει στο κρεβάτι μου δεν μπορούσα να βγάλω από το μυαλό μου την Κάιλη. Ήθελα να πάω να δω άμα είναι καλά. Αμα συνεχίσουν να πίνουν από αυτοί τα αδέλφια μου δεν θα το αντέξει ο οργανισμός της. Δεν ξέρω γιατί την σκέφτομαι τόσο πολύ. Οι άλλες που έφερνε ο Κάσπιαν διεφεραν από αυτήν. Ήταν φοβισμένα κοριτσάκια που έκαναν ότι τους έλεγε ο Κάσπιαν. Χαίρομαι που μια θνητή κοπέλα βάζει στην θέση του τον αδελφό μου που εδώ και δέκα χρόνια πάει από το κακό στο χειρότερο.

Χτύπησα την πόρτα της δύο φορές αλλά δεν άκουσα ανταπόκριση από μέσα. Την άνοιξα σιγά σιγά και μπήκα στο σκοτεινό δωμάτιο. " Το ξέρω πως δεν κοιμάσαι. " της είπα ,πλησιάζοντας προς το κρεβάτι της. Πέταξε τα παπλώματα από πάνω της και ανακάθισε. Τα μαλλιά της τα είχε πιάσει χαλαρά πίσω σε μια αλογοουρά. Οι βλεφαρίδες της ήταν πυκνές και μακριές ενώ τα μάτια της είχαν ένα γλυκό χρώμα που έφερνε σε ανοιχτό κάστανο. Μερικές φορές ήταν μελι.

" Ήρθες να με τιμωρήσεις και εσύ?" είπε κάπως θυμωμένα. Σήκωσα το φρύδι μου αφού δεν ήξερα σε τι αναφέρεται. " Άστο. Λοιπόν γιατί ήρθες?" Δεν ήξερα τι να απαντήσω. Δεν ήθελα να ελέγξω μόνο άμα ήταν καλά. Ήθελα να την δω- να μυρίσω το άρωμα της. Μπορώ να παραδεκτω πως ο Κάσπιαν είχε εν μέρη δίκιο. Το αίμα της μυρίζει πολύ διαφορετικά από τις άλλες.

" Απλά να δω άμα είσαι καλά. Μου είπαν τα αδέλφια μου τι έγινε." σηκώθηκε από το κρεβάτι και με πλησίασε. Από πάνω φορούσε μόνο μια φαρδιά γκρι μακριά μπλούζα που της έφτανε αρκετά πάνω από το γόνατο. " Γιατί το κάνεις αυτό?" ρώτησε ενώ ένιωσα τους παλμούς της να ανεβαίνουν.

" Συγνώμη αλλά δεν είμαι σίγουρος ότι σε καταλαβαίνω."είπα σμίγοντας τα φρύδια μου. " Εννοώ γιατί είσαι τόσο καλός μαζί μου. Ο μοναδικός που μου φέρεται έτσι." Δεν ήξερα τι να απαντήσω. Ίσως άρχιζα να νιώθω κάτι για εκείνη. Ή μπορεί απλά να ήθελα να την προστατέψω από τα νύχια του διαβολικού αδελφού μου.

" Δεν είμαι σαν τα αδέλφια μου." απάντησα απλώς. Ποτέ δεν ήμουν σαν τα αδέλφια μου. Πάντα με ένοιαζε η ζωή ακόμα και άμα ήταν η ανθρώπινη.

Έπιασα τα χέρια της και τα έβαλα μέσα στα δικά μου. " Σε παρακαλώ Κάιλη. Πρόσεχε τους. Δεν ξέρεις για τι είναι ικανοί. Ειδικά ο Κάσπιαν. Προσπάθησε να τον αποφεύγεις όσο μπορείς." την προειδοποίησα ενώ την κοιτούσα και με κοιτούσε στα μάτια. Η μυρωδιά της έκανε τον λαιμό μου να καίει. Απομακρύνθηκα γρήγορα από κοντά της για να μην χάσω τον έλεγχο.

" Το έπιασα. Να μείνω μακριά του. Αλλά μήπως πρέπει να μείνω μακριά και από εσένα?" ρώτησε. Κάτι μέσα μου έσπασε. " Δεν μπορώ να σου κάνω κακό Κάιλη. Μπορείς να με εμπιστεύεσαι. " κούνησε το κεφάλι της και μετά μου είπε ότι θέλει να κοιμηθεί. Την καληνύχτισα και έφυγα.

Κοίταξα το ρολόι στον καρπό μου. Προλαβαίνω για ένα κυνήγι.

HELLO!

Το ξέρω ότι είχα πολύ καιρό να ανεβάσω και ναι το ξέρω είμαι απαράδεχτη. Αυτό το κεφάλαιο είναι λίγο μικρό αλλά το επόμενο υπόσχομαι ότι θα είναι μεγαλύτερο και ελπίζω να έρθει σύντομα. Τα λέμε και τα υπόλοιπα τα ξέρετε( βάλτε αστεράκι και αφήστε ένα σχόλιο, ίσως και τι θα θέλατε να γίνει στο επόμενο κεφάλαιο)

Kisses xxx