Vampire brothers

Κεφάλαιο 32

ΚΑΙΛΗ

Είχε περάσει ένας μήνας ακριβώς. Και κανένα σημάδι από κανέναν τους. Μου είχε υποσχεθεί ότι θα έρθει.

" Τι σκέφτεσαι?" με ξύπνησε η φωνή της Ερμιόνης. Είχε έρθει σπίτι μου για να ετοιμαστούμε για την έξοδο μας. Θα πηγαίναμε με τα παιδιά της τρίτης να γιορτάσουμε την επιστροφή μου.

" Τίποτα. Αντε τελείωνε." προσπαθούσε εδώ και μια ώρα να μου ισιώσει τα μαλλιά και είχα πιαστεί.

" Τώρααα. Αχ τέλεια. Είχα καιρό να βγω. Από την ημέρα που έφυγες." θυμήθηκα το πρώτο δάγκωμα του Κάσπιαν. Το πόσο όμορφος μου είχε φανεί.

" Θα γίνει χαμός! "είπε υπερβολικά χαρούμενη. Άφησε την ισιωτική και έτρεξε να μου βρει τι να φορέσω. Είχαμε αγοράσει ένα όμορφο φόρεμα από το μολ αλλά καμία σχέση με αυτά που φόραγα παλιά. Τα ρούχα που είχα στο σπίτι ήταν επωνυμα και πανάκριβα.

" Δεν θέλω να το ακυρώσεις τώρα αλλά... Θα είναι και ο Μπεντλευ μαζί μας. "

" Και γιατί δεν μου το είπες?! Μάλλον γιατί θα έρθει? Τι δουλειά έχει μαζί μας?" την ρώτησα ενώ την βοηθούσα να ντυθεί και αυτή. " Είναι κολλητός με τον Σπένσερ."

" Αντε κορίτσια. Ήρθε ένα παιδί. Περιμένει κάτω. Και είναι... πολύ ωραίος... " γελάσαμε με την αντίδραση της μαμάς μου. Δεν διαφέραμε πολύ στην ηλικία άρα ήταν όσο μοντέρνα όσο εμείς.

" Εντάξει μαμαα. Κατεβαίνουμε. Σε ένα λεπτό. " έκανε πάνω τα μάτια της και έκλεισε την πόρτα." Σε παρακαλώ μην πεις τίποτα. Και φυσικά ούτε καν μην αναφέρεις τον Κάσπιαν." με αγκάλιασε σφιχτά καθώς πηγαίναμε προς την πόρτα.

" Τα έχουμε πει αυτά. Φυσικά δεν λέω τίποτα. " κατεβήκαμε κάτω όπου μας περίμενε ο Σπένσερ με έναν φίλο του. Δεν τον είχα δει ποτέ. Μάλλον πρέπει να είναι από άλλο σχολείο. Ήταν αρκετά ψηλός και είχε μεγάλα πράσινα ματιά, φαινόταν πολύ σοβαρός.

" Η Κάιλη αποφάσισε να γυρίσει! " κάναμε μια τρελή χειραψία που συνηθίζαμε να κάνουμε όταν ήμασταν πιο μικρά. " Μου έλειψες μικρή τρελιάρα. " Με αγκάλιασε σφιχτά σηκώνοντας με για να μην ακουμπώ το πάτωμα.

" Γεια. Είμαι ο Κάιλ. Σε είδα στην τηλεόραση μια φορά. " μου έδωσε το χέρι του που μπορώ να το πω ότι ήταν αρκετά ζεστό. " Χαίρομαι Κάιλ. Έχουμε και σχεδόν το ίδιο όνομα. " γέλασε λίγο και κατέβασε το κεφάλι του για να με κοιτάξει στα μάτια.

" Αχ παιδιά καθίστε. Θέλω να σας βγάλω μια φωτογραφία! " η μαμά εμφανίστηκε από την τραπεζαρία με την φωτογραφική μηχανή που της είχε κάνει δώρο ο Ντάνιελ, στην γιορτή της μητέρας. " Ω μαμά.. Πρέπει να φύγουμε... Τα παιδιά μας περιμένουν. " η Ερμιόνη χαμογέλασε αμέσως στην κάμερα και με σκούντηξε για να ακολουθήσω. Ο Σπένσερ τύλιξε τα χέρια του στην μέση μου και έσκυψε το κεφάλι του για να το ακουμπήσει στον ώμο μου. Χαμογέλασα μαζί με όλους και η μαμά μας τράβηξε.