Vampire brothers

Κεφάλαιο 37

ΚΑΙΛΗ

Κανονικά σήμερα άλλαζε ο χρόνος. Αλλά μόνο αυτό δεν σκεφτόμουν. Πως να είναι η Ερμιόνη? Δεν έπρεπε να την αφήσω μόνη της. Ένιωθα τρομερά άσχημα.

" Πως σου φαίνεται? Είναι της μητέρας μου." Με ρώτησε πετώντας το τζάκετ του στον άσπρο δερμάτινο καναπέ. Το σπίτι μπορώ να πω ότι ήταν τζάμι. Φτιαγμένο από σκούρο ξύλο - σχεδόν μαύρο - με γυαλί και γύρω γύρω μια τζαμαρία με μια υπέροχη χειμωνιάτικη θέα το χιονισμένο βουνό.

" Ναι είναι τέλεια αλλά... Δεν έπρεπε να φύγουμε. Ανησυχώ για όλους και... Τι και αν δεν μπορώ να ελέγξω αυτό και.... Σε πληγώσω?" κοίταξα τα χέρια μου για να βεβαιωθώ ότι δεν είχαν φλόγες. Ένιωθα ίδια αλλά δεν ήμουν. Είχα κάτι πολύ ισχυρό μέσα μου που δεν ήξερα πως να το τιθασεύσω.

" Δεν θα πληγώσεις κανέναν αγάπη μου. Μπορείς να το ελέγξεις. " έπιασε και τα δύο μου χέρια και τα έβαλε μέσα στα δικά του σηκώνοντας τα για να τα φιλήσει. Με τα λόγια του με έκανε λίγο να ηρεμήσω.

" Νομίζω ότι είσαι ακόμα πιο καυτή τώρα." μου είπε τραβώντας με από την μέση για να κολλήσω πάνω του. Άφησε ένα μακρόσυρτο φιλί στα χείλια μου.

" Μπορώ να πάρω τον Ρόμεο για να μιλήσω στην Ερμιόνη?" ρώτησα. Μου έδωσε το κινητό του και βρήκα το νούμερο του.

" Παρακαλώ? " άκουσα την φωνή του." Είστε εντάξει εκεί? Η Κάιλη είμαι." άκουσα ένα γέλιο από πίσω που υπέθεσα ότι είναι της φίλης μου. " Ναι γιατί? Βασικά που είσαι? " ρώτησε.

" Είμαι στο εξοχικό σας. Μπορείς να μου δώσεις την Ερμιόνη?" κάθισα στον καναπέ και δίπλα μου ήρθε ο Κάσπιαν.

" Που είσαι?! Δεν ξέρεις πόσο ανησύχησα όταν δεν σε έβρισκα πουθενά! Που είστε?" ρώτησε σε σχεδόν θυμωμένο τόνο. Δεν της είπα για το τι έγινε με τον Ντράκο. Μόνο ότι ήμαστε ασφαλείς.

" Έλα. Τώρα που βγήκα έξω. "είπε σιγανά. Φοβήθηκα ότι ήθελε να μου πει να έρθω να την πάρω τρέχοντας αλλά αντιθέτως μου είπε.

" Καιλη. Είσαι η καλύτερη φίλη που θα μπορούσα να έχω. Αλήθεια. Ευχαριστώ που με έφερες εδώ αλλά... Μισώ τον αδελφό σου!" Πάλι τσακώθηκαν αυτοί οι δύο? Όταν ήμασταν πιο μικρά συνέχεια είχαν... Διαμάχες οι δύο τους. Αλλά μετά άρχισε να τον ερωτεύεται άρα σταμάτησε να τον πειράζει.

" Νομίζω. Δηλαδή είμαι σίγουρη ότι... Ο Ρόμεο θα... Με φίλαγε. "στρίγγλισε υπερβολικά χαρούμενη. Ο Κάσπιαν μάλλον το άκουσε και άρχισε να γελάει.