Vampire brothers

Κεφάλαιο 52

Κάσπιαν

" Κας Κας... Δεν-δεν ξέρω τι να πω." Με είχαν βάλει να μείνω σε ένα δωμάτιο μέχρι να κανονίσουν τι θα γίνει με την βασίλισσα και...την Καιλη.
Ο Ρομεο με πλησίασε και κάθισε δίπλα μου στο πάτωμα. Ξαφνιάστηκα που ήρθε εκείνος και όχι κάποιος άλλος από τα αδέλφια μου. Το ξέρω ότι είχαμε έρθει λίγο πιο κοντά εξαιτίας της αλλά νόμιζα πως όλο αυτό το έκανε μόνο και μόνο για να κάνει την χάρη σε εκείνη.

Ξεροκαταπια για να μην με δει σε αυτήν την κατάσταση. "Τότε μην πεις τίποτα." απαντώ και η φωνή μου σπάει στην τελευταία λέξη. Έπεσε σιωπή και πάλι. Ποτέ δεν θα την ξανακούσω να γελάει με ένα από τα κρύα αστεία μου ή δεν θα ξαναπάμε βόλτα με το αυτοκίνητο που ήξερα πόσο της αρέσει. 

"Που-που την έχουν?" τον ρώτησα. " Δεν ξέρω. Θα την πάρουμε σπίτι όμως." Ναι αλλά δεν θα είναι όπως παλιά. Με το γέλιο της και τις φωνές της.

" Η Βασίλισσα είναι νεκρή. "είπε χωρίς συναίσθημα στην φωνή του. " Τι? " 

" Την σκότωσε ο Νέι μόλις έφυγες. Ο πόλεμος τελείωσε." δεν το είπε σαν να χαίρετε. Απλά σαν ένα απλό γεγονός. Άρχισε να ψάχνει μέσα στις τσέπες του παντελονιού του και τελικά έβγαλε ένα πακέτο τσιγάρα. Αφού δεν καπνίζει ποτέ... Μου τα έδωσε μαζί με έναν αναπτήρα και πήρα ένα από το πακέτο. Θυμάμαι πόσες φορές μου είχε πει να το κόψω παρόλο που την είχα διαβεβαιώσει ότι δεν μου έκανε κανένα απολύτως κακό. Νοιαζόταν για εμένα και για αυτό ρίσκαρε την ζωή της. 

Ρούφηξα τον καπνό μέσα μου και μετά τον έβγαλα από το στόμα μου. " Ξέρεις... Είχες δίκιο όταν είπες πως όλοι όσοι είναι γύρω μου πεθαίνουν. Ίσως άμα η..." δεν μπορούσα να πω δυνατά το όνομα της." ήταν μαζί σου δεν θα..." 

" Σταμάτα Κας να το κάνεις αυτό στον εαυτό σου. Δεν φταις εσύ που έτσι εξελίχθηκαν τα πράγματα. " είπε πολύ σιγανά. Δεν περίμενα να το πάρει έτσι. Την αγαπούσε όσο την αγαπούσα και εγώ. Φυσικά τον είδα να κλαίει καθώς με έσερναν έξω από την αίθουσα αλλά πίστευα πως δεν θα με συγχωρούμε με τίποτα μετά από αυτό.

" Ο Νέι λέει ότι θα φύγουμε αύριο το πρωί. Εκτός... Άμα θες να σε πάω εγώ σήμερα σπίτι. Αλλά φαίνεσαι χάλια πρέπει να κοιμηθείς. "  έκανε να σηκωθεί αλλά τον τράβηξα από το χέρι. Ξαφνιαστηκε μάλλον γιατί έσμειξε τα φρύδια του και κοίταξε το χέρι μου.

" Παίζει να μην στο έχω πει ποτέ αλλά... Πάντα ήσουν ο αγαπημένος μου αδελφός. " εκείνος χτύπησε φιλικά το χέρι μου και χαμογέλασε σαν να μου λέει ότι όλα θα πάνε καλά. Τίποτα δεν θα ήταν ποτέ ίδιο.