Vampire brothers

Κεφάλαιο 21

ΚΑΙΛΗ

Όταν γυρίσαμε, ευτυχώς ο Ρόμεο δεν είχε επιστρέψει ακόμα σπίτι. Ο Κάσπιαν αφού με έφερε μέχρι το δωμάτιο μου έφυγε. Ήταν πολύ διαφορετικός σήμερα. Μου είπε για εκείνον. Με έκανε να γελάω.

Γύρισα πάλι πίσω στο δωμάτιο μου για να αλλάξω. Μάλλον είχα κρυώσει λίγο. Έβαλα μια βαμβακερή φόρμα και μια μακρυά μπλούζα.

" Γειά. Δεν νομίζω να άργησα." είπε ο Ρομεο ενώ είχα ανοίξει την πόρτα. " Όχι." απάντησα.

" Είσαι εντάξει? Τα μάγουλα σου είναι κατακόκκινα." βασικά άρχισα να κρυώνω λίγο. Άγγιξε με τα παγωμένα χέρια του το πρόσωπο μου.

" Ναι ναι. Μια χαρά -" καθώς το έλεγα φταρνιστηκα. Ο Ρομεο χαμογέλασε λοξά. " Κρυωσες. Περίμενε να σου φέρω κάτι για τον πυρετό. " μου χαιδεψε με τον αντίχειρα του το μάγουλο μου. " Όχι όχι.. Είμαι εντάξει αλήθεια." πήγα να πω αλλά είχε φύγει.

Σκαρφαλωσα στο κρεβάτι και κάθισα να περιμένω τον Ρομεο. Μετά από ένα λεπτό είχε έρθει με ένα δίσκο φαγητό.

" Πάρε αυτό και φάε. Μα πού αρρώστησες?" κάθισε δίπλα μου και μου έβαλε τον δίσκο πάνω στα πόδια.

" Δεν ξέρω. Ευχαριστώ. Δεν κολλάνε οι βρικολακες έτσι?" γέλασε αλλά απάντησε αρνητικά. Κοίταξε το ρολόι του. " Γαμωτο. Έχουμε συμβούλιο."

" Πήγαινε θα είμαι μια χαρά. Δεν χρειάζεται να ανησυχείς για εμένα." με φίλησε απαλά στα χείλια και χαιδεψε τα μαλλιά μου.

" Όχι δεν πειράζει θα κάτσω μαζί σου. "

" Άκουσα ότι ο Τομλιν θέλει να με πάρει μαζί του. Πήγαινε για να μάθεις τι θα γίνει. Εγώ θα σε περιμένω. Δεν μπορώ να πάω πουθενά. " προσπάθησα να χαμογελάσω.

Τελικά έφυγε αφού επεμενα πολύ. Έφυγα το μισό φαγητό και αυτό με το ζόρι και πήρα ότι αντιπυρετικο που μου είχε φέρει ο Ρομεο. Τελικά είχα μετάνιώσει που πήγα αυτήν την βόλτα με τον Κάσπιαν. Μα γιατί δέχτηκα?!

Γιατί γαμώτο έμπλεξα έτσι?! Με τον Ρομεο έγινα φίλη μόνο και μόνο επειδή πίστευα ότι μπορούσε να με βοηθήσει να αποδρασω αλλά που κατέληξα?
Να είμαι ξανά κλεισμένη εδώ μέσα χωρίς να μου δίνεται η δυνατότητα να φύγω ούτε καν λίγο πιο έξω από τον κήπο.

"Ναι αλλά Καιλη τώρα έχεις ένα αγόρι που σε αγαπάει πραγματικά και θα έκανε τα πάντα για εσένα." αντιλεγησε η φωνή μέσα στο κεφάλι μου.

" Αυτό δεν είναι αρκετό." απάντησα. Ααα είμαι τόσο μπερδεμένη! Έπιασα το κεφάλι μου με τα χέρια μου. Άμα δεν ήμουν χάλια θα ξαναπροσπαθουσα να δραπετευσω. Τώρα θα ήταν καλή ευκαιρία. Αφού όλοι είναι στο συνέδριο.