Vampire brothers

Κεφάλαιο 17

ΚΑΙΛΗ

" Έλα πάμε Κάιλη. Σε περιμένει." ο Ντάνι με περίμενε στην πόρτα χτυπώντας τα δάχτυλα του ρυθμικά στην πόρτα. " Δεν θα πάω! Την άλλη φορά μην ξεχνάς ότι πήγε να με σκοτώσει." παραπονέθηκα. Δεν θα το ξαναπεράσω αυτό.

" Θα έρθω και εγώ. Τι άλλο θέλεις δηλαδή? "

" Μία πανοπλία θα μου ήταν εντάξει." είπα και γέλασε. Με πλησίασε και με πήρε στον ώμο του. Εγώ τον κοπάναγα στην πλάτη γελώντας. Όταν βγήκαμε έξω από το δωμάτιο με άφησε κάτω.

" Αυτό δεν ήταν καθόλου δίκαιο. " πήρε το χέρι μου και ανεβήκαμε κάτι σκάλες που δεν είχα ξανασυναντήσει. Για την ακρίβεια ούτε το μισό 'σπίτι' δεν είχα προλάβει να δω.

Όταν φτάσαμε χτύπησε την πόρτα δύο φορές και έβαλε τα χέρια του στις τσέπες, τελείως χαλαρός.

" Να ξέρεις ότι αφού πεθάνω όλα δικά σου." του είπα πηγαίνοντας ένα βήμα πιο κοντά του για να νιώθω πιο ασφαλείς. " Τότε να το επισπεύσουμε." χαμογέλασε. Τελικά άνοιξε την πόρτα και μπήκε αυτός πρώτος ενώ εγώ ακολουθούσα πίσω του.

Ήταν μια αίθουσα συνεδριάσεων. Στην κεφαλή του τραπεζιού καθόταν αυτός κοιτάζοντας κάτι έγγραφα. Δεν μας έδωσε σημασία αλλά μας ένευσε με το χέρι του να καθίσουμε. Ο Ντάνιελ κάθισε στην θέση δίπλα του ενώ εγώ δίπλα από τον Ντάνι. Άρχισα να παίζω νευρικά με μια τούφα από τα μαλλιά μου.

Καθώς τον κοιτούσα σκυμένο στα χαρτιά είδα το ποσό μας έμοιαζε. Είχε τα ίδια χαρακτηριστικά με εμάς. Αυτή την φορά μου φάνηκε ακόμα πιο νέος. Περίπου στην ηλικία της μαμά μου. Ίσως και πιο μικρός.

" Λοιπόν τι θέλετε?" είπε τελικά. Η φωνή του ήταν βαθιά και αδιάφορη.

" Μας κάλεσες άμα δεν το θυμάσαι." ο αδελφός μου σταύρωσε τα δάχτυλα του πάνω στο τραπέζι.

" Σωστά." είπε και έκλεισε τον φάκελο με τα χαρτιά. " Την κόρη μου δεν κάλεσα κανονικά?" μόλις άκουσα να λέει αυτό το κόρη μου, μου φάνηκε πολύ περίεργο. " Ότι έχεις να πεις στην Κάιλη μπορείς να το πεις και σε εμένα. Δεν νομίζω να θέλεις κάτι να μου κρύψεις. " θαύμαζα τον Ντάνιελ για το θάρρος του. Μένανε για ούτε μισό χρόνο μαζί και δεν τον φοβόταν αλλά αντιθέτως του μίλαγε λες και γνωρίζονται για χρόνια.

" Απλά ήθελα να κάνω μερικές ερωτήσεις. Τίποτα το παραπάνω. " ο βασιλιάς με κοίταξε με ένα βλέμμα αδιάφορο.

" Ξεκινά τότε." ο Ντάνι έβαλε την πλάτη του στην καρέκλα. " Λοιπόν αγαπητή μου Κάιλη. Θα επαναλάβω την προηγούμενη ερώτηση που σου είχα θέσει. Για ποιον λόγο είσαι εδώ. "