Vampire brothers

Κεφάλαιο 25

ΚΑΣΠΙΑΝ

Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι σε δύο μέρες θα έφευγε. Στην αρχή, όταν την είχα φέρει, πίστευα ότι θα έμενε για πάντα εδώ. Μαζί μας. Αλλά μάλλον έκανα λάθος. Ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω πως αυτό το κορίτσι που πήρα μόνο και μόνο για να τρέφομαι κατέληξε να είναι η χαμένη κόρη του βασιλιά. Αυτό και αν είναι αστείο....

Η σημερινή μέρα ήταν σημαντική για εμάς. Το συμβούλιο είχε να έρθει στο σπίτι μας εδώ και πολλά χρόνια. Την τελευταία φορά που είχα δει μερικούς από αυτούς ήταν στην κηδεία της μητέρας μου. Φυσικά κανένας δεν είχε τολμήσει να μου μιλήσει μιας και εγώ ήμουν αυτός που το προκάλεσε. Σήμερα λοιπόν θα αναγκαζόμουν να τους μιλήσω μιας και σκότωσα τον γιο ενός από τα μέλη του. Δεν νοιάστηκα για τις συνέπειες ούτε φυσικά θα ένιωθα τύψης που έβγαλα ένα κάθαρμα από την μέση. Μόλις άκουσα τις φωνές τις Κάιλη.... Άμα χτύπαγε η καρδιά μου σίγουρα θα είχε σταματήσει. Αν και μερικές φορές είναι εκνευριστικό το πόσο έξυπνη και πησματάρα είναι. Ήξερα πως δεν την είχε μεταφέρει ο Τζεις εκεί αλλά η ίδια είχε προσπαθήσει πάλι να το σκάσει. Δεν ανέφερα τίποτα όμως στους άλλους. 

 Και κάπως έτσι βρέθηκα να περιμένω μέχρι να έρθουν , μαζί με τα αδέλφια μου, στην αίθουσα συνεδριάσεων. Κανένας μας δεν μιλούσε ούτε καν κοιτούσε ο ένας τον άλλον. Ο Νέιθαν φαινόταν αγχωμένος μιας και ήταν αυτός που μπορούσε να μιλήσει σε αυτούς. Τι να κάνουμε... Ήταν ο πιο έξυπνος της οικογένειας.

Ο Ρόμεο είχε να μου μιλήσει μισό αιώνα οπότε δεν θα έκανε καμία εξαίρεση σήμερα ειδικά.  Με είχε συγχωρήσει νομίζω με την Ρόουζ αλλά δεν νομίζω δεύτερη φορά. Από την άλλη ο Ντράκο φαινόταν για πρώτη φορά καλύτερα από όλους μας.

" Έγινε τίποτα?" τον ρώτησα ίσως για να σπάσω τον πάγο μεταξύ μας. Ο Ντράγκο και ο Κάλβιν ήταν οι μόνοι που με ανέχονταν. Και μιας που ο Κάλβιν έλειπε για ταξίδι αναψυχής ούτε εγώ ξέρω που, ξέμεινα με τον Ντράγκο... που δεν είναι και τόσο ομιλητικός. " Τι να έγινε?" είπε στενεύοντας τα φρύδια του και με ένα μικρό γελάκι. " Τίποτα." είπε απλά. Δεν πιστεύω να έγινε τίποτα με την Κάιλη! Αλλά... Δεν νομίζω. Πότε πρόλαβε. Όταν είχε έρθει η μικρή εδώ έμαθα πως είχε τραφεί από αυτήν. Μου είχε πει πως δεν άντεξε. Αν και ήθελα να τον χτυπήσω για αυτό, τον καταλάβαινα. Πολλές φορές το αίμα της έκανε και εμένα να χάνω το μυαλό μου. 

" Η κηδεία ποτέ θα γίνει?" ρώτησε ο Ζεντ κοιτάζοντας τον Νέιθαν, σοβαρά. " Σήμερα το απόγευμα. Την επόμενη θα φύγει ο βασιλιάς." μαζί και η Κάιλη. Μάλλον σκεφτήκαμε το ίδιο με τον Ρόμεο γιατί ανταλλάξαμε μια ματιά.