Vampire brothers

Κεφάλαιο 26

ΚΑΙΛΗ

Μετά το πρωινό, ήταν όλοι έτοιμοι να φύγουν. Μαζί τους και εγώ. Προσπαθούσα να χαρώ το κάθε δευτερόλεπτο σε αυτό το σπίτι. Γιατί από αύριο θα κοιμόμουν αλλού. Ποιός να το περίμενε πως θα μου έλειπε το μέρος που ο Κάσπιαν με είχε φέρει ενάντια στην θέληση μου πριν ένα μήνα.

Το μόνο καλό που μου συνέβη ήταν πως θα ερχόταν ο αδελφός μου και θα είχα και τον Ερλ. Εχθές πέρασα όλο το απόγευμα μου με τον Ερλ και με τον Ντράγκο. Δεν το περίμενα πως θα με έκαναν να ξεχάσω τα πάντα με τις πλάκες τους και την παρέα τους. Άλλαξα την εντύπωση μου για τον Ντράκο. Ήταν πολύ καλό παιδί. Και είχε και αρκετό χιούμορ που δεν το περίμενα. Μου άρεσε να τον βλέπω να χαμογελάει. Και πολύ περισσότερο μου άρεσε να βλέπω τον καινούργιο αδελφό μου ευτυχισμένο. 

Δεν ήθελα να αντικρίσω τον Κάσπιαν. Αυτό που έκανε δεν θα του το συγχωρούσα ποτέ. Μου άρεσε ο Ρόμεο πολύ. Εντάξει μπορεί να μου άρεσε και αυτός, αλλά ο Κάσπιαν δεν είναι για σχέση. Είναι πολύ απρόβλεπτος. Το βράδυ μόλις με άφησε ο αδελφός μου στο δωμάτιο μου χτύπησα την πόρτα του Ρόμεο. Ήξερα πως ήταν μέσα. Κάτω από την πόρτα φαινόταν πως είχε το φως ανοιχτό. Χτύπησα και ξαναχτύπησα παρακαλώντας τον να μου ανοίξει την πόρτα για να το συζητήσουμε αλλά δεν απάνταγε. Όταν αποφάσισα να φύγω αποφάσισε να μου απαντήσει. " Φύγε Κάιλη. Σε παρακαλώ.". Τον άκουσα.

Το πρωί κατέβηκα στο πρωινό μήπως και πετύχαινα τον Ρόμεο αλλά δυστυχώς ήταν ο Κάσπιαν. Κάθισα στην άλλη άκρη του τραπεζιού, όσο πιο μακρυά μπορούσα. Δεν είχε σταματήσει να με καρφώνει με το βλέμμα του. Ακόμα και όταν κοιτούσα αλλού ένιωθα τα μάτια του πάνω μου. 

" Έτοιμη?" ο αδελφός μου ο Ντάνιελ κάθισε δίπλα μου και πήρε το κρουασάν που ετοιμαζόμουν να φάω μέσα από τα χέρια μου. " Χα πολύ αστείο." απάντησα χαμογελώντας ψεύτικα. Για να με κάνει να νιώσω καλύτερα πέρασε το χέρι του γύρω από τους ώμους μου και με τράβηξε κοντά του. " Ο Κάσπιαν σε κοιτάει." ψιθύρισε ενώ  μάσαγε ένα μάφιν από το πιάτο μου. " Το ξέρω. Και σταμάτα να τρως από το πιάτο μου. Δεν σου έμαθε ο Τόμλιν πως είναι αγένεια?" 

" Πράγματι. Δεν κατέβηκα για πρωινό. Απλά ήθελα να δω άμα είσαι εντάξει. Επομένως... Είσαι εντάξει?" με ρώτησε με ειλικρίνεια. Μου είχε λείψει τόσο πολύ ο αδελφός μου αυτόν τον χρόνο που είχε εξαφανιστεί... ήθελα να του μιλήσω για το τι συνέβη αλλά ο Κάσπιαν σίγουρα άκουγε τι λέγαμε. " Θες να καθίσουμε στην βιβλιοθήκη μέχρι να φύγουμε?" τον ρώτησα και μετά από πέντε λεπτά είχαμε αράξει στις πολυθρόνες στην μέση της αίθουσας.