Vampire brothers

Κεφάλαιο 11

ΚΑΙΛΗ

Κάθε βράδυ ο ίδιος εφιάλτης. Το ίδιο όνειρο που έχω από την ημέρα που είμαι εδώ. Βρίσκομαι σε ένα δάσος. Αργότερα ο αδελφός μου εμφανίζετε μέσα από τις σκιές με ματωμενα χείλια και κατακόκκινα μάτια " Πρόσεχε αδελφουλα. Έρχεται. " προσπαθούσα να τον ρωτήσω για πιο πράγμα μιλούσε αλλά πάντα εξαφανιζοταν.

Ο βασιλιάς θα ερχόταν σε τρεις μέρες. Επειδή όλοι έτρεχαν για τις προετοιμασίες δεν χρειαζόταν να πηγαίνω κάτω για το δείπνο και έτσι δεν θα τους έβλεπα. Εδώ και δύο μέρες δεν με είχε ενοχλήσει. Ο Ρομεο είχε έρθει να δει πως είμαι και παρόλο που ήθελα απελπιστικά λίγο παρέα του είπα ότι είμαι εντάξει για να φύγει. Αυτές τις μέρες κανένας δεν είχε χρόνο για εμένα, πόσο μάλλον τώρα που θα ερχόταν ολόκληρος βασιλιάς στο σπίτι τους. Το θετικό ? Μπορώ να φύγω χωρίς να με καταλάβει κανένας τώρα που το σπίτι θα είναι γεμάτο κόσμο.

Δεν μπορούσα άλλο. Σήμερα σκέφτηκα να περάσω τον χρόνο μου εξευρενοντας  λίγο το σπίτι. Βγήκα από το δωμάτιο στο διάδρομο. Κατέβηκα τα σκαλοπάτια μην ξέροντας καν που πηγαίνω. Περπάταγα στους διαδρόμους έχοντας χαθεί λίγο. Από μια πόρτα βγήκε ο Ρόμεο και αμέσως έτρεξα προς το μέρος του.

" Μάλλον θα χρειαστώ ένα χάρτη για να προσανατολιστώ εδώ μέσα. " αστειευτηκα. Μόλις με άκουσε γύρισε αμέσως. " Εγώ έλεγα να σου δώσω ένα GPS. Είναι πιο πολύ της εποχής σου. "ουαου. Σήμερα ήταν εξαιρετικά όμορφος. Τα μαλλιά του ήταν χτενισμενα και είχαν ένα υπέροχο χρώμα. Το χρώμα του χιονιού.

" Θέλεις να πάμε μια βόλτα εδώ τριγύρω ? Έχω λίγο χρόνο. " έβαλε χαλαρά τα χέρια του στις τσέπες του. " Εγώ πάλι έχω πολύ χρόνο. Που θα πάμε ?"

Γέλασε λίγο πρώτου μου απαντήσει. " Όπου θέλεις. Δεν περνάς και πολύ καλά εδώ εε?" αρχίσαμε να περπατάμε μαζί. " Μου λείπουν λίγο οι φίλοι μου... " θυμήθηκα την Ερμιόνη. Τέτοια ώρα έπρεπε να είναι στο σχολείο. Μακάρι να ήμουν στο σχολείο μαζί της...

" Είσαι τυχερή που έχεις φίλους. Εγώ ο πιο κοντινός μου είναι ο Ντράγκο. " το είπε χαμογελώντας αλλά κατάλαβα ότι δεν ήταν πολύ χαρούμενος για αυτό. " Δεν έχεις πάει σχολείο?" ρώτησα. " Όχι. Έκανα μαθήματα εδώ στο σπίτι. Ούτως ή άλλως όμως οι περισσότεροι βρικόλακες που ξέρω δεν είναι τόσο... Φιλικοι. "

Καθώς περπατάγαμε πέσαμε πάνω στον Κάσπιαν. Γαμωτο. Αυτές τις μέρες είχε περάσει η επίδραση του πάνω μου. Πήγε γυμναστήριο μάλλον γιατί τον βλέπω ακόμα περισσότερο μυώδες. " Μπα μπα βολτούλα βλέπω ?" μας είπε κοιτώντας μόνο εμένα. Χωρίς να το θέλω έφερα στο μυαλό μου το πως τα χείλια του ακουμπουσαν το δέρμα μου... " Ναι. Πειράζει ?" είπε απότομα ο Ρόμεο στον Κάσπιαν. Κοιταχτήκανε στα μάτια για μερικά δευτερόλεπτα χωρίς να λένε τίποτα. " Καλά τότε να λέμε μετά Κάιλ " μου έκλεισε το μάτι καθώς έφευγε.