Vampire brothers

Κεφάλαιο 40

ΚΑΙΛΗ

Δεν κατάλαβα πως βρέθηκα πάλι σε αυτό το άσπρο δωμάτιο που έμοιαζε με δωμάτιο νοσοκομείου. Το μόνο που θυμόμουν είναι το πρόσωπο του Κάσπιαν να μου χαμογελάει.

Κοίταξα γύρω μου και στην καρέκλα κοιμόταν ο Κάσπιαν. Μόλις με άκουσε να ανασηκώνομαι πετάχτηκε πάνω.

" Είσαι εντάξει? Περίμενε να φωνάξω τον Νέιθαν. Πες μου. Πονάς?" έβαλε το ένα του χέρι στο μάγουλο μου, γέρνοντας το σώμα του προς το μέρος μου.

Δεν πονούσα πολύ. Μόνο απλώς ένιωθα το αριστερό μου μπούτι και το αριστερό μου χέρι να μυρμιγκιάζει.

" Πόση ώρα είμαι εδώ?" τον ρώτησα.

" Μία μέρα. Μάλλον κάτι παραπάνω από μια μέρα. Λυποθύμησες στην τελετή. Πως νιώθεις? " του είπα ότι ήμουν μια χαρά.

"Εμ, Καιλη..." κοίταξε τα χέρια μου πριν μου συνεχίσει.

" Θέλω να μου υποσχεθείς ότι δεν θα φρικάρεις." γούρλωσα τα μάτια μου. " Τι εννοείς να μην φρικάρω?! " είπα λίγο δυνατά.

" Ηρέμησε. Δεν είναι τόσο τραγικό. Εμένα πάντως μου αρέσει πολύ. " ψιλογέλασε. Κατέβασε το σεντόνι από τα πόδια μου και έβαλε το χέρι του στον αστράγαλο μου, αρχίζοντας να ανεβάζει τη φαρδιά άσπρη παντελόνα μου.

" Δεν νομίζω να είναι ώρα για..." άρχισα να λέω αφού νόμιζα ότι κάτι άλλο ήθελε.

" Τι είναι αυτό?! Άμα είναι πλάκα αλήθεια σου λέω ότι θα σε σκοτώσω!" από το γόνατο μου ξεκίναγε ένα μεγάλο τατουάζ και έφτανε λίγο πριν την μέση μου. Το χρώμα δεν ήταν τελείως μαύρο. Ήταν κάπως σαν μεταλιζέ αλλά όταν το άγγιξα δεν ένιωσα τίποτα άλλο εκτός από το δέρμα μου.

" Είναι ψεύτικο, έτσι? " ρώτησα αρχίζοντας να θυμώνω με την πλάκα που μου σκάρωσαν. Το σχέδιο πάντως ήταν πολύ ωραίο. Είχε ως βάση φλόγες που ανέβαιναν σαν σκαλωσιά. Γύρω της υπήρχαν μικρά αστεράκια και σαν μικρές νεράιδες, που φορούσαν μικρά στεματάκια στο κεφάλι τους. Πρέπει να είναι δουλειά του Ρόμεο. Ήξερα ότι ζωγραφίζει υπέροχα.

" Ο Ρομεο το έκανε έτσι? Ενώ κοιμόμουν. Πες του ότι είναι τέλειο αλλά να μου πει πως βγαίνει." είπα προσπαθώντας να το τρίψω.

Πάντα ήθελα να κάνω ένα τατουάζ αλλά η μαμά μου δεν με άφηνε. Μου έλεγε ότι είναι ανθυγιεινό να βάζω μελάνι μέσα στο δέρμα μου. Ο Κασπιαν σίγουρα το σκέφτηκε. Ήθελε να με πειράξει.

" Μωρό μου... Συγνώμη. Δεν είναι πλάκα. Δεν βγαίνει. " πέρασε τα δάχτυλα του πάνω από το σχέδιο προκαλώντας μου ανατριχίλα.