Vampire brothers

Κεφάλαιο 54

                          ΚΑΣΠΙΑΝ

" Ποιος είναι αυτός?!" ρώτησε η Σκαιλαρ κοιτάζοντας τον Ντάνιελ μόλις μπήκαμε στο δωμάτιο της μητέρας μου.

" Γειά. Χαίρω πολύ είμαι ο Ντάνιελ. Ο αδελφός της Καιλη." της χαμογέλασε πλατιά ενώ της έδωσε το χέρι του για χειραψία. " Και γιος του βασιλιά." συμπλήρωσα. Η κοκκινομάλλα ανασηκωσε τους ώμους της. " Δεν είναι δικός μου βασιλιάς ο πατέρας του." ξαναγύρισε πίσω στην θέση της σαν να μην μας έδινε καθόλου σημασία. " Βρήκες τίποτα?" Ρώτησα.

" Όχι ακόμα αλλά... Η μαμά σου πρέπει να ήταν πολύ σπουδαία μάγισσα για να έχει αυτό το βιβλίο. Έχει πολύ δύσκολα ξόρκια. Δεν έχω ξαναδεί τέτοιο βιβλίο. " απάντησε χωρίς να παίρνει τα μάτια της από τις σελίδες.

" Δηλαδή μπορείς να φέρεις πίσω την αδελφή μου με ένα από αυτά?! Αυτό είναι φοβερό! " ο Ντάνιελ την κοίταζε γεμάτος ελπίδα και ίσως θαυμασμό.

" Βασικά δεν μπορώ να φέρω πίσω άνθρωπο. Για αυτό χρειάζεται μια από τις μεγαλύτερες μάγισσες. Η γιαγιά μου είχε πει πως όλες είχαν πεθάνει και η δύναμη τους μοιράστηκε σε όλους εμάς. Επίσης η γιαγιά μου έλεγε πως δεν ήταν με σάρκα και οστά αλλά πνεύματα που με την μαγεία τους μπορούσαν να πάρουν ανθρώπινη υπόσταση. Φυσικά μπορεί να είναι μύθοι αλλά... Κανένας δεν ξέρει. Βασικά η γιαγιά μου τα ξέρει όλα γιατί είναι πολύ μεγάλη και λέει ότι έχει ζήσει την ζωή της με το κουτάλι. " άμα ξανακούσω να λέει πάλι για την γιαγιά της πραγματικά δεν με νοιάζει που προσπαθεί να βοηθήσει αλλά θα της φέρω το βιβλίο στο κεφάλι.

" Αγαπάς πολύ την γιαγιά σου ε..? " ρώτησε ευγενικά ο Ντάνιελ παίρνοντας θέση δίπλα της. Είδα τα μάτια της έλαμψαν μολις συνάντησε τα δικά του. " Ναι πάρα πολύ. Εκείνη με μεγάλωσε. Η μητέρα μου πέθανε όταν ήμουν μικρή και ο πατέρας μου δουλεύει στο παλάτι για την βασίλισσα. Που βασικά τώρα δεν ξέρω για ποιον δουλεύει... Μάλλον για την πριγκίπισσα Τιουσντει. Την είχα γνωρίσει πριν μερικά χρόνια. Είμαι σίγουρη πως θα διοικήσει δίκαια το βασίλειο της μητέρας της. " Δεν με ένοιαζε ούτε για το βασίλειο ούτε για τις πριγκίπισσες. Μόνο να γυρίσει πίσω η Καιλη.

" Ελπίζω να έχεις δίκιο και η ξαδέλφη μου να μην είναι σαν την μητέρα της. " τους άφησα να μιλάνε και εγώ βγήκα λίγο έξω να πάρω αέρα. Ήθελα να είναι τόσο πολύ μαζί μου και να μου πει πως όλα θα πάνε καλά.

Δεν μπορούσα να σταματήσω τις σκέψεις μου που ταξίδευαν στην εποχή που είχε πρώτο έρθει στο σπίτι. Δεν θα την έπαιρνα ποτέ άμα ήξερα ότι στην συνέχεια θα την ερωτευτώ. Τελικά για αυτό ο Νειθαν απεχθάνεται τους έρωτες και κρατάει αποστάσεις από όλους.