Vampire brothers

Κεφάλαιο 2

Kylie

Μερικά λεπτά αργότερα, με ανάγκασαν να μπω σε ένα μαύρο σπορ αυτοκίνητο με φιμέ τζάμια. Ο Κάσπιαν με έχωσε στα πίσω καθίσματα και τον είδα να πηγαίνει στην θέση του οδηγού.

Το αγόρι που με κρατούσε προηγουμένως πήρε την θέση δίπλα μου ενώ οι άλλοι δύο βολεύτηκαν στις άλλες θέσεις.

Όταν έβαλε μπρος την μηχανή το αυτοκίνητο από κάτω βρύχηθηκε σαν άγριο ζώο. Με ταχύτητα που έκανε το στομάχι μου, να σφίγγεται, βγήκαμε από την πόλη και πήρε έναν δρόμο που οδηγούσε στην καταδίκη μου.

Άφησα το κεφάλι μου να γύρει στο παγωμένο παράθυρο, για να ηρεμίσω για λίγο τους χτύπους της καρδιάς μου. Μπορούσα να ακούσω το αίμα να χτυπάει στα αυτιά μου.

"Τι θα κάνετε με εμένα ?" ρώτησα όταν είχα πια ηρεμήσει για λίγο. " Απλά θα σε φιλοξενήσουμε για κάποιον καιρό στο σπίτι μας. Μην ανησυχείς θα σου αρέσει πολύ. " είπε ο Κάσπιαν από το μπροστινό κάθισμα.

"Δεν γίνεται να μείνω για πάντα μαζί σας." είπα αφού κατάλαβα ότι το 'για κάποιον καιρό ' εννοούσε επ'αόριστων.

"Σωστά λέει η θνητή. Τι θα την κάνουμε ? Θα μας δημιουργήσει πρόβλημα με τους μπάτσους. Μπορώ να διαγράψω την μνήμη της και να την αφήσουμε εκεί που την βρήκαμε -"

"Δεν γυρίζω πίσω. Είναι δικιά μου." τον έκοψε. Δαγκώσα τα χείλια μου για να μην τον βρίσω. Άκου εκεί δικιά μου!

Αυτός που καθόταν δίπλα μου ξεφύσηξε δυσφορόντας
"Τουλάχιστον άνοιξε ένα παράθυρο. Η θνητή μυρίζει καλά." δαγκωσε τα χείλια του και εστρεψε αλλού το βλέμμα του. Πως γίνεται όλοι τους να είναι τόσο όμορφοι αλλά τόσο τρελοί...

"Έχω και όνομα. Δεν με λένε θνητή." τους είπα κοφτά.

"Και τότε να πες μας το ονοματάκι σου -θνητή." είπε ο Κάσπιαν ρίχνοντας μου μια ματιά από τον καθρέφτη.

"Κάιλη. Με λένε Κάιλη." του είπα

" Χαίρομαι για την γνωριμία... Κάιλη. " είπε σχεδόν ευγενικά ο Κάσπιαν. Παίρνοντας τον αυτοκινητοδρομο έξω από την Νέα Υόρκη.

"Δεν μπορώ να πω το ίδιο." απάντησα παγωμένα. Απορούσα με τον εαυτό μου που δεν είχα αρχίσει να κλαίω, χάνοντας την ψυχραιμία μου. Δεν έπρεπε να λογισω μπροστά τους ότι και αν συνέβαινε.