Vampire brothers

Κεφάλαιο 60

ΚΑΣΠΙΑΝ

  Το μπαρ που είχε πει η Καιλη ότι θα βγαίναμε ήταν περίπου δέκα λεπτά με τα πόδια από το κέντρο. " Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν με άφησες να πάρω το αυτοκίνητο." τοποθέτησα τα χέρια μου μέσα στις τσέπες του τζιν μου κοιτάζοντας τον κόσμο που περνούσε από δίπλα μας. Δεν συνήθιζα να κυκλοφορώ όταν υπήρχε τόσος κόσμος στους δρόμους. Στο νου μου ήρθε η εικόνα της Καιλη όταν την είδα γισ πρώτη φορά. Φαινόταν πολυ μεγαλύτερη απο την ηλικία της και φοβισμένη παρόλο που ήθελε να φανεί γενναία. Το σώμα της ήταν πολύ πιο αδύναμο αλλα εξακολουθουσε να διαφέρει απο τα άλλα κορίτσια της ηλικίας της. Εκείνο το βράδυ δεν ξέρω τι με έκανε να την πάρω. Η μητέρα μου είπε ότι ηταν σαν το κάρμα. Όλα αυτά τα βρίσκω μαλακιες αλλά ούτε εγώ έχω κάποια αλλη εξήγηση. " Γιατι πρώτον είναι πολύ κοντά, δεύτερον ήθελα να σου δείξω την πόλη και τρίτον αμα εμφανιζομασταν με την φεραρι θα τραβαγαμε αρκετά την προσοχή τι λες?" απάντησε στην ερώτηση μου. " Κας... Ξέρεις δεν έχω πει τίποτα για... Όλα αυτά που έχουν γίνει και ούτε θέλω να μιλήσω. Απλά ήμαστε μαζί και μένουμε στο κέντρο της Νέας Υόρκης. "
" Ότι πεις... "μουρμούρισα ενώ εκείνη σταμάτησε σε ένα μαγαζί με καλλυντικά. Σίγουρα θα έμπαινε μέσα άμα δεν την τράβαγα με το ζόρι απο το χέρι." Απλά μια ματιά θα έριχνα... " γκρινιαξε κάνοντας με να γελάσω." Δεν χρειάζεσαι μεικ απ Καιλη. Είσαι πολύ όμορφη και χωρίς αυτό." της είπα την αλήθεια. Ήταν το ίδιο όμορφη ακόμα και όταν μόλις έχει ξυπνήσει. " Ω Κάσπιαν απλά σταματα να μιλάς..." μου έβαλε το δάχτυλο της στα χείλια μου και το έβαλα ανάμεσα στα δόντια μου για να την πειράξω." Έχουμε αργήσει και εσύ με αποσπάς. "μίλησε προσπαθώντας να φανεί σοβαρή αλλα αμέσως την είδα να χαμογελάει μόλις ξεκίνησε να περπατάει. Μετά από μερικά λεπτά και πειράγματα απο εμένα για εχθές το βράδυ, βρεθήκαμε να περνάμε την μεγάλη λεωφόρο ώστε αμέσως μετά να περάσουμε την πόρτα ενός μικρού ήσυχου μπαρ. Δεν υπήρχε καθόλου κόσμος πάρα μόνο μια παρέα, μάλλον αυτή της Καιλη. Οι τηλεοράσεις δείχνανε το σημερινό παιχνίδι που όλοι το περιμένανε. Δύο από τα αγόρια της παρέας σήκωσαν τσ μεγάλα ποτήρια μπύρας και γέλασαν δυνατά. Φαινοντουσαν λίγο μεγαλύτερα από την Καιλη. " Ω το μικρό τελικά ήρθε!" φώναξε ο ένας κοπανοντας την μπύρα στο τραπέζι και πλησιάζοντας υπερβολικά γρήγορα την κοπέλα μου. Μόλις την πήρε αγκαλιά αντανακλαστικα έσφιξα τις γροθιές μου. Πως τολμάει να ακουμπάει την κοπέλα μου?!
" Ω Σπενς δεν έχεις αλλάξει καθόλου απο ότι βλέπω." εκείνος την τράβηξε, σηκώνοντας την από το πάτωμα. Η Κάιλη γέλασε τσιριχτα χτυπώντας τον στην πλάτη για να την κατεβάσει. Στην αρχή σκέφτηκα πως μπορεί να έτρεχε ή ακόμα και να τρέχει κάτι μαζί τους αλλα είπα σήμερα για χάρη της να μην κάνω αρνητικές σκέψεις κσι φυσικά να μην σκοτώσω κανέναν επειδή τόλμησε να την κοιτάξει. Απλά περίμενα  βράζοντας από μέσα μου να τελειώσουν τους παιδιαριστικους χαιρετισμούς τους. " Μόνο που τώρα είμαι κολεγιοπαιδο, πριγκίπισσα." η Καιλη άνοιξε τα μάτια της έκπληκτη. " Πέρασες στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης?" ρώτησε και εκείνος κούνησε χαμογελώντας το κεφάλι του. Ήταν αρκετά όμορφος για άνθρωπος. Σίγουρα θα της άρεσε παλιά.