Vampire brothers

Κεφάλαιο 33

ΚΑΙΛΗ

" Θεέ μου που ήσουν? Γιατί έφυγες από το κλαμπ. Ξέρεις πόσα τηλέφωνα σε πήρα?! Ανησύχησα. Ουφ ευτυχώς είσαι εντάξει." είπε η Ερμιόνη μόλις πάτησα το πόδι μου στο σχολείο. Κοίταξα το κινητό μου. Πράγματι με είχε πάρει.

" Συγνώμη. Δεν θα ξαναγίνει οκ? Τώρα τι έχουμε." ρώτησα προσπαθώντας να αλλάξω την συζήτηση. " Ιστορία. Και δεν είναι το θέμα μας αυτό. Που πήγες?" την τράβηξα για να μην μας ακούσει κανένας σε έναν διάδρομο που δεν είχε τόσες πολλές αίθουσες άρα και όχι πολλούς μαθητές.

" Ήρθε." είπα μονολεκτικά ελπίζοντας να καταλάβει. " Ποιος ήρθε...Ω μην μου πεις ο Κάσπιαν!" είπε λίγο φωναχτά. Την κοίταξα έντονα για να καταλάβει να μην φωνάζει. " Και γιατί δεν του είπες να έρθει και αυτός?! Θα ήθελα τόσο πολύ να έβλεπα να μούτρα του Μπέντλευ. Και τώρα που είναι? "

" Δεν ξέρω. Δεν έμεινε πολύ. Είχε έρθει με τον αδελφό του. Θα έρθει και σήμερα. Δηλαδή έτσι μου είπε..." μόλις είπα ότι θα ερχόταν γούρλωσε τα μάτια της. " ΟΜΓ μου λες ότι σήμερα θα έρθει στο σπίτι σου ένας...βρικόλακας?" μου ξέφυγε ένα μικρό γέλιο με την αντίδραση της.

" Έμενα για περισσότερο από τρεις μήνες με βρικόλακες. Δεν νομίζω να είναι πρόβλημα ο ένας." εκείνη την στιγμή χτύπησε το κουδούνι. " Αντε πάμε τώρα. Θα του πω να σου υπογράψει αυτόγραφο. Εντάξει?"

Στο τέλος της τρίτης ώρας έπρεπε να περιμένω την Ερμιόνη ώστε να πάμε μαζί στην καφετέρια του σχολείου για να φάμε μεσημεριανό. Εγώ ποτέ δεν έτρωγα τίποτα. Προτιμούσα στο σπίτι. Καθίσαμε μαζί με τον Σπένσερ και την Κριστίν και αρχίσαμε να συζητάμε για διάφορα άκυρα θέματα. Μέχρι που ένιωσα ένα χέρι στον ώμο μου. Όταν γύρισα ξαφνιάστηκα που είδα τον Μπέντλευ.

" Μπορούμε να μιλήσουμε λίγο? Μόνοι. " κοίταξε τριγύρω σαν να μην ήθελε κάποιος να δει ότι μου μιλάει. Και φαντάζομαι ποια. " Τι έπαθε το μάτι σου?" τον ρώτησα βλέποντας το δεξί του μάτι να είναι πρισμένο.

" Θα σου πω άμα έρθεις μαζί μου." σηκώθηκα μόνο και μόνο επειδή ήμουν περίεργη για το τι έγινε μεταξύ τους. Με τράβηξε από το αγκώνα και πήγαμε σε μια παλιά αίθουσα που συνηθίζαμε να πηγαίνουμε για να ήμαστε λίγο πιο μόνοι μας.

" Τι θέλεις λοιπόν?" όταν έκλεισε την πόρτα πίσω του σταύρωσα μπροστά τα χέρια μου. " Ποιος ήταν αυτός? Από που τον ξέρεις?" φαινόταν σαν να ήταν ζήτημα ζωής και θανάτου .

" Δεν σε αφορά." του απάντησα κοφτά .

" Δεν είναι από εδώ. Που σε ξέρει? " ρώτησε. " Από όπου θέλει με ξέρει. Σταμάτα να ασχολήσε Και τώρα να πηγαίνω." κοπάνησε το χέρι του στην πόρτα για να με εμποδίσει να την ανοίξω.