Vampire brothers

Κεφάλαιο 67

"Η Κάιλη είμαι. Μπορείς να μιλήσεις?" Είπα συνειδητοποιοντας ότι γέλαγα από την στιγμή που το σήκωσε. "Κ-αιλη. Α-Από που με παίρνεις?" η φωνή του ήταν πιο βραχνή και υπέθεσα πως τον είχα ξυπνήσει. " Μου έδωσαν κινητό. Δεν ενοχλώ ε..." Δεν ήξερα πως να του μιλήσω. Δεν θυμόμουν άμα ήμασταν μαζί ακόμα ή όχι. " Μωρό μου πας καλά? Φυσικά και δεν με ενοχλείς. Είσαι εντάξει εκεί? Ο Νειθαν μου είπε τα πάντα."

" Μου λείπεις. Δεν-Δεν ξέρω άμα μπορέσω να αντέξω εδώ μόνη μου τόσο καιρό. " άρχισα να κλαίω καταλαβαίνοντας την θέση μου αυτήν την στιγμή. Ήμουν... Μόνη. Τελείως.

" Σταμάτα σε παρακαλώ να κλαις. Δεν είσαι μόνη. Έχεις εμένα. Δεν χρειάζεσαι κανέναν άλλον, κατάλαβες? " σκούπισα με την αναστροφή του χεριού μου τα μάτια μου και ευχήθηκα να είχα πάρει το ποτό μου καθώς έβγαινα απέξω.

" Σαγαπω. Συγνώμη για όλα σου έχω πει. Δεν - δεν θυμάμαι τι έγινε ακριβώς εκείνη την ημέρα. "

" Σαγαπω Καιλη. Και... Δεκτή η συγνώμη σου. " με έκανε να γελάσω. " Και αυτή είναι η στιγμή που μου ζητάς και εσύ συγνώμη... Έπρεπε να με χτυπήσεις στο κεφάλι αφού σε παράτησα. " άκουσα να γελάει κάνοντας την καρδιά μου να λιώσει." Ναι. Μάλλον αυτό έπρεπε να είχα κάνει. Πες μου για την μέρα σου. Πως τα περνάς... Τρεις μέρες και κάποιες ώρες μακριά μου? " του είπα τα πάντα. Ακόμα και για το πάρτι. Εκείνος μου είπε πως ο Ερλαντ ήταν καλά και ότι η Ερμιόνη βρισκόταν συνέχεια στα πόδια του για να μαθαίνει νέα μου. Σημείωσα στο μυαλό μου να την πάρω τηλέφωνο αύριο το πρωί.

" Και τώρα που είσαι? " με ρώτησε." Εμ έξω. Σε λίγο θα γυρίσω στο δωμάτιο." απάντησα και έπεσε για λίγο σιωπή. "Είσαι ακόμα εκεί?"

"Ναι απλά... Δεν πιστεύω πως σου μιλάω. Νόμιζα πως θα περνούσαν πάλι μήνες για να μιλήσουμε." χαμογέλασα χωρίς να μπορεί να με δει αλλά ήμουν σίγουρη πως θα το καταλάβαινε.

" Στο σπίτι είναι όλοι εντάξει?", "Ναι. Δεν έχει συμβεί τίποτα συγκλονιστικο. Η μητέρα μου έφυγε και μάλλον δεν θα ξαναγυρίσει. Ο Νειθαν, ο Ζεντ και ο Καλβιν στον κόσμο τους... Μόνο ο Ρομεο έφυγε εχθές και αγόρασε ενα σπίτι κοντά στην φίλη σου." Δεν το περίμενα η αλήθεια είναι να έρθουν τόσο κοντά οι δύο τους αλλά χαιρόμουν πραγματικά που ήρθαν έτσι τα πράγματα." Πήρα την μαμά σου τηλέφωνο. Είναι μια χαρά. Μην ανησυχείς για εκείνη. Όμως... Δεν της είπα τίποτα για... Όλο αυτό. " ο Κάσπιαν πήρε τηλέφωνο την μαμά μου να δει αμα είναι καλά? Ξέρω ότι ήταν μια μικρή πράξη αλλά για εμένα σήμαινε πολλά. " Ευχαριστώ."