Misfortunes of Love (MOL)

Chapter 28: Aalis ka na naman?

(a/n: sorry for typos and wrong used of words, unedited pa po kasi iyan... ahm please vote /become a fan to promote the story... thanks a lot! Btw, sorry nga pala kung super crowded pagdating dito ah... ung tipong siksikan mga words, haha! Sa word kasi ako nagta-type and di ako mahilig sa maraming spaces, kasi i am used na matipid sa paggamit ng pages eh... hahah! please forgive me... hehe! )

KAITH TORREZ:

Natatawa ako sa ikinikilos ni Nick ngayon… sobrang saya niya kasi official na kami. Haha! Ngayon nandito kaming dalawa, pinagpapatuloy ang naudlot na pagkain kanina dahil sa announcements.

“Bebz, alam mo ba ang saya-saya ko talaga! Haha!” hanggang ngayon di pa rin maalis yung ngiti niya sa labi niya…

“Alam mo kanina mo pa sinasabi yan…Sana pala nirecord mo na yang boses mo para hindi na lang nasayang laway mo kakaulit niyang sinasabi mo... teka baka sumakit yang pisngi mo kakangiti…” nag-smile ako sa kanya…

“Wala naman, masaya lang sa pakiramdam…” napapailing na lang ako sa kanya…

“Kumain na nga lang tayo…” sabi ko sa kanya… nag-nod siya tapos ibinaling na yung attention sa food na nasa harapan niya.

Habang away-away muna kami dahil sa pagkain, kahit may subuang nagaganap, maraming lumalapit sa amin para iconfirm ang balita, ewan ko  ba sa kanila, di lang siguro sila makapaniwala sa nangyari…

“KAITH!” nagulat ako sa tumawag sa akin… napatingin ako sa likod ko para tingnan kung sino. Si Nick mukhang narinig rin kaya napatingin na rin siya.

“Oh, Dara… Why?” napatayo ako sa kanya habang tumatakbo siya papalapit sa akin… bigla niya akong niyakap…

“Dara?! Are you crying?” Inalis ko pagkakayakap niya sa akin…

“Oh, why?” Confirmed, umiiyak nga siya… napalingon ako kay Nick, nag-nod lang siya. I wiped out her tears and pinaupo sa seat na katabi ng kinauupuan ko kanina….

“K-k-aith… W-we we’re o-over!” sabi niya habang umiiyak.

“Is it serious? Break na kayo ni Jim?” I just want to confirm it… nag-nod siya…pero bakit?

“What?! But why?” tanong ko… si Nick nakikinig lang.

Huminga muna siya ng malalim bago magsalita, “He said he doesn’t love me anymore and he has another na raw!” then nag-break down ulit siya…

“Ahm, I just don’t know what to say… but I’m always here for you… for now, I will just comfort you…” hinug ko lang siya and hinayaan kong ilabas niya ang nilalaman ng nararamdaman niya.

“Magbi-birthday pa naman ako, then, mangyayari pa ito! Akala ko that day will be perfect kasi first time ko magcelebrate with him, but,… how can this happen!” I just rubbed her back to make her calm…

“It’s okay to cry… sige lang…” comfort ko sa kanya. Si Nick wala na nagawa, lumapit na sa tabi ko para mabigyan na rin ng comfort si Dara.

“Alam mo, yung mga ganun tao, di na pinag-aaksayahan ng panahon. Makaka-move on ka rin!” Sabi niya habang naka lagay yung kamay niya sa shoulder ko.

“But I love him… so much!” Dara insisted.

“Alam ko, kaya ka nga nasasaktan ng ganyan eh. Pero wala namang magagawa pag-iyak mo eh!” pinigilan ko na lang si Nick magsalita, kasi parang nadi-discourage na kasi si Dara sa sinasabi niya eh… nag-nod na lang siya.

*calling Mr. Reyes* bigla ako napatingin sa nagriring kong phone…

“Dara, wait lang ah, sasagutin ko lang itong tawag.” Napabitaw na lang ako sa pagkakakyakap kay Dara dahil sasagutin ko itong phone call ko.