KORKAK | TAMAMLANDI

22

Ben hazırlığımi tamamlayıp eski çalıştığımız kafenin yani başında beklemeye başladım. Birkaç dakika sonra Ece elinde bir poşetle çok bekletmeden gelmişti. Önce sarıldık sonra dakafeye girdik. Siparişlerimizi verdikten sonra konuşmaya başladık.

"Özlemişim ne zamandır konuşmayalı Ece."

"Ben de ya. Ama kızdım sana kaç gündür ihmal ediyon beni ya."

"Kızım bende vakit mi var? Karıyı biliyorsun. E naptiğını da biliyorsun."

"Doğru söylüyorsun. Ay bende bugün Furkan larla gideceğim."

"O ne alaka ya. Napcan o hayvanın evinde?"

"Ben evde sıkılıyorum dedim. O da gel sinemaya gidelim dedi. Bu yani."

"O öküzle nasıl sinemaya gidersin."

"Ne var bunda İlayda ya?"

"Ne mi var? Kızım tanımıyorsun etmiyorsun ne alaka sinema felan.?"

"Alt tarafı bir sinema ya. Furkan haklı yani. Amma da uzatıyorsun. "

"Yavrum ben seni düşünüyorum. Öyle her erkeğe güven olmaz. "

Noluyo bana ya? Şu an kıskanıyor muyum yoksa Ece yi mi korumaya çalışıyorum?

Hiçbir şey demeyip surat astı.

"Tamam Ece git. Gitmesine de kendine dikkat et sakın evine geç dönme. Sanki içimden bir ses sana bir şey olacağını söylüyor."

"Merak etme. Her şey yolunda olucak. Güven bana."

"Peki canım. "

"Eeee özel numaranın kim olduğunu öğrendin mi?"

"Ya salak herifin tekiymiş. Sırf beni korkutmak için arıyormuş."

"Oha cevap verdi mi?"

"Bilmiyorum. Çünkü ben konuşmadım Furkan konuştu." Bunu söyledikten sonra "hay dilimi eşek arısı soksaydi da söylemeseydim" diye geçirdim içimden.  Ama çoktan söylemiştim. Ecenin saçma sapan sorularıyla baş başa kaldım.

"Furkan nasıl açtı? Siz neredeydiniz napiyordunuz?"

Kıza evine gittim diyemem heralde.
"Geçen yemekten sonra beni bırakırken özel numara aradı. Ona verdim. O konuştu işte. Bir de engelledi. Arayamıyor bu aralar."

"Hım. Tamam kalkalım mi artık?"

"Tamam."

Ece hiç eskisi gibi konuşmuyordu. Önceden fazla fazla sorular, sorunun içinde farklı bir soru daha sorardı. Ama şu an sanki umrumda değilmiş gibi davraniyordu. Evde bir sorun mu yaşamıştı. Yoksa bana mı dargın dı?

Kafeden çıktıktan sonra eve doğru yol almıştık bile . Ama Ece sanırım Furkan la sinema ya gitmek için farklı bir sokağa girmişti.

İçimden bir ses onu takip etmemi söyledi. Ama aklım eve git Ece geç gelebilir. Baban seni düşünüyor diyor. İstemeden de olsa Eceyi takip ettim. Önce minibüse bindi. Ece filan bir durakta inince bende arkasından indim. En sonunda yürümekten dizlerimin bağı çözulunce Furkanin arabasını gördüm. Ece on tarafa bindi ve gitti. Bende yola bakarak taksi bulmaya çalıştım. Bir taksi bulunca filmlerdeki gibi "öndeki arabayı takip et" dedim.

"Yenge hangi araba? Araba falan yok önümüzde."

"Sen düz devam et. Ben arabayı görürsem sana söylerim. "

Cevap vermedim. Bir an önce arabayı bulmamız gerekiyor çünkü. Ben hala kendimin Eceyi takip ettiğine inanamıyorum.

Kısa bir aradan sonra karşımıza Furkan nin arkası çıktı. Taksiciye;

"Abi bak öndeki siyah araba. Takip et onu."

"Baş üstüne."

Taksici Furka nin arabasının arkasına geçip hızını düşürdü. Trafikten dolayı yavaş ilerliyorduk.

Sonunda araba durunca taksiciye parasını ödeyip gizlice onların sinema salonuna giriş yapmalarını izledim. Onlar içeri girince ben de içeri girmeye çalıştım. Ama kapıdaki görevli beni durdurdu.

"Bilet?"

"Benim biletim yok, içeride bir arkadaşa bakıp çıkacağım."

"Öyle bir şey yok hanımefendi. Arkadaki gişeden bilet alın girin veya direkt gidin."

Param gidiyordu yavaş yavaş. Mecbur bilet almak zorunda kaldım. İçeri girince Ece ile Furkan nin önde yan yana oturduklarını gördüm. Ben aramıza bir koltuk mesafe koyarak arkaya oturdum. Cips yiyorlardı.

Ben onları izledim onlar da film izlediler. Iki saat sonra film bitince herkes apar topar dışarı çıktı. Ben de yüzümü kapatmaya çalışarak dışarı çıktım.

Bu sefer onları takip etmedim. Direkt olarak eve doğru gittim. Çünkü onlardan önce evde olmam gerekiyor. Umarım geç kalmadan eve varmayı başarabilirim.