KORKAK | TAMAMLANDI

30

Çok zekiyim. Dermişim. Salağın tekiyim ben. O kulübe hiç gitmemeliydim. Babam böyle önemli bir kararı nasıl bir anda verebilir?

Odamın kapısı tıklanınca hızlıca  gözyaşlarımı sildim. Ağlamaklı sesimle "Gel." dedim. Gelen Ece idi. İşte derdime derman olacak arkadaşım geldi.

"İlayda. Duyduklarım doğru mu?" diyerek yatağıma oturdu.

"Allah kahretsin ki doğru. Ece ben evlenmek istemiyorum." diyip Ecenin boynuna sarıldım.

"Ya niye böyle yaptı baban?"

"Eve geç geldiğim için karı doldurmuş babamı. Babam da bana patladı."

"Özür dilerim İlayda. Benim yüzümden. Seni kulübe gelmen için ben zorladım. Ama baban nasıl öğrendi?"

"Sanırım Mete yüzünden. Hiç bilmiyorum. Nerden gördü? Beni ta- . Tabii ya beni takip eden oydu. Sonra da babama yetiştirdi."

"İyi de İlayda. Mete burda değil ki? Kaç haftadır Safranbolu da."

"Nasıl? Sen nerden biliyorsun? "

"Boşver şimdi Mete salağını İlayda. Sen şimdi evlenip gidicek misin? Ben sensiz ne yapacağım?"

"Bilmiyorum. Üstelik yıldırım nikahı ile evlendirileceğim."

"Neler saçmalıyorsun sen ya? Bu saçmalıklar nerden çıktı. " Kapıya doğru gidecekken "Ben bi konuşayım Hakan Abi ile belki vazgeçer." dedi ve o anda kolunu tutup geri çektim.

"Babam Nuh diyor peygamber demiyor. Asla vazgeçmez Ece."

"Üzülüyorum kızım sana be. Nasıl kıyarlar sana bunlar?"

"Boşver Ece. Benim ne önemim var ki?"

Artık ağlamıyorum. Nasıl yıldırım nikahı ile evleniceksem yıldırım hızı ile de boşanacağım diye avutuyorum kendimi. Önce evleniriz sonra boşanırız. Babamın bundan haberi olmaz. Bir kaç yıl sonra babama anlaşamadık ayrıldık derim. İşte gerçek zeka.

Ece gitmesi gerektiğini söyleyerek odamdan çıktı. O gittikten sonra bende ayna alıp yüzüme baktım. Şişmor olmuşum resmen. Şişmoru da ben uydurdum. Ağlamaktan yüzüm bertaraf olmuş. Artık kaderime razı olmalıyım. Çünkü kendime zarar verebilirim.

Ertesi sabah hiç uyanmak istemedim. Evleniyorum ya bugün. Kınasız, nişansız, özellikle gelinliksiz... Bunların hiçbiri olmayacak ama hiç görmediğim kocam ile herkesin gözünde ve resmen evli görüneceğim.

Ben yorganımın altında bunları düşünürken yorganımın birden üstümden çekilmesiyle irkildim.

"Kalk lan kalk. Hala yatıyorsun. Gidiyorsun bugün." dedi karı.

"Biliyorum."

"Şanslı çıktın kız salak. Kocan yakışıklı."

"Banane ya. İstediği kadar yakışıklı olsun. Umrumda bile değil." diyerek yatağımdan kalktım. Günlük kıyafetlerimi giyindim. Odadan çıkınca babam hortlak görmüş gibi yerinde zıpladı.

"Kızım bu hal ne? Gülseren git şu kızın yüzüne gözüne makyaj yap." dedi babam.

"Ben kendim yaparım. Bırak."

Banyoya geçip önce elimi yüzümü yıkadım. Makyajı yarım yamalak yapmistim. Peçete alıp fazlalıkları silince babamın yanına döndüm.

Düğün salonuna doğru yola çıktık. Ben artık önümü bile göremiyorum. Babamın çehresinde pişmanlık var gibiydi. Vazgeçmesini çok bekledim o an ama vazgeçmeyecek sanırım.