"Drie maanden? Is dat niet te lang?" vroeg Rachida met een spottende ondertoon. Drie maanden lang. Met hem. Ze rilde al bij het idee. Salma rolde met haar ogen. "Drie maanden met een knapperd. Wat zeur je nog?"
Rachida keek haar jeugdvriendin met een blik aan die aangaf dat ze allesbehalve bij de 'knapperd' wou zijn. Salma was haar tegenpool. Ze was ondeugend. Liefde, wat schijn was voor Rachida, was voor Salma een sprookje.
Een sprookje dat volgens haar echt ooit zou uitkomen. "Mijn prins op het witte paard" zei ze altijd. Rollend met haar ogen zei Rachida dan: "Je bedoeld je prins in een dikke zwarte wagen zonder benzine."
'"Wanneer ga je?" haalde Salma haar uit haar gepeins. Rachida zuchtte diep. "Ik moet het nog met mijn zus praten. Voor Rayhan is het zeker geen probleem." Salma knikte en leunde tegen de muur achter haar.
"Een zus, die je altijd toestemming geeft. Lijkt me fantastisch," zei Salma met fonkelende ogen. Rachida rolde met haar groene ogen. "Geloof me, wanneer je alleen nog een zus hebt, dan niet."
Het was stil. "Sorry," mompelde Salma. Rachida glimlachte dapper en schudde met haar hoofd. "het is al goed lieverd. Zal ik vragen of jij mee mag komen!" vroeg ze terwijl ze opstond van haar stoel.
Salma kwam gelijk van de muur af en keek haar met grote ogen aan. "Ja! Dat je dat nog durft te vragen. Als assistente." Haar ogen begonnen te stralen als nooit te voren. Rachida kreeg een brede glimlach.
"Maar je wordt er niet voor betaald." "Ow," zei Salma. "Wat moet ik dan thuis zeggen? Als ik zeg dat het voor mijn werk is, en niet betaald voor krijg, sturen ze me niet." Rachida dacht even na.
"Je krijgt ook een deel van mijn loon? Eerlijk of niet? We kunnen het altijd nog aan de Vries vragen." Salma keek haar met grote ogen aan. "Ja! Heerlijk! Dan gaan we samen." Ze zuchtte en dacht aan de knappe Zakaria Tahir.
"Snel," zei Rachida terwijl ze Salma uit haar kantoor duwt. Zenuwachtig klopt Salma op de deur. Rachida kijkt haar met opgetrokken wenkbrauw aan. "Salma die zenuwachtig is?" vroeg ze spottend.
Salma rolde met haar ogen en opende de deur. De dames keken naar binnen, door hun hoofd tussen de deur te schuiven. De Vries keek op en zag twee hoofden bij de deur. Hij schoot in de lach door hun blikken.
Ze stappen naar binnen en gelijk neemt Rachida de woord. "Mag Salma met mij mee? Ze kan me helpen als assistente." Ze keken hem afwachtend aan. De Vries keek haar glimlachend aan.
"Ik vind het wel een goed idee," zei hij. De dames uitten een kreet. "Krijg ik er wel betaald voor," vroeg Salma met rode wangen. De Vries knikte met zijn hoofd. De dames ontploften bijna door de vreugde die ze intens voelde.
"Maar je kan ook mee met, Mounir Touzani." De dames keken met grote ogen, de Vries aan. Mounir Touzani was een bekende voetballer. Salma keek haar afwachtend aan, alsof ze haar toestemming vroeg.
Rachida wist hoe gek Salma was op de voetballer Mounir. Ze knikte kort naar Salma die Rachida met een glimlach aankeek. Dit begreep zij als een dankgebaar. Nadat de Vries, Salma, de informatie had doorgegeven, bleven Rachida en hij achter.
"Denk je dat je het aan kan mevrouw Marrabou?" vroeg de Vries haar. Haar mond werd een strakke lijn. Ze knikte ja naar hem toe. "Ik zal bewijzen dat, ik het niet snel opgeef. Hoe arrogant hij ook mag zijn."
De vries glimlachte naar haar toe. "Dan wens ik je veel succes. Spreek het thuis vandaag over met je zus, overmorgen ga je al vertrekken." Rachida speelde met haar handen en knikte. Dit was een nieuwe uitdaging.
